deel 4 tweelingbroers Herman en Eric De oogsttijd was voor ons steeds een boeiende belevingstijd. Wij mochten onder meer bij boer Hauspie de oogst helpen binnenhalen. Ik herinner mij dat de zomers meestal heel warm waren en dat wij ons daarom heel vroeg - soms tegen 6 uur - moesten aanmelden. De ene kreeg de opdracht om van op de wagen de schoven tot op de tas te gooien, terwijl de ander ze tot bij de tasser moest gooien. © foto’s - dia-archief Lucien De Witte (scan: Willy Baelen) - (n.v.d.r.) ‘het inhalen van het vlas’ Hieronder laden Gerard en André Dequidt de schoven van het veld op de wagen. Na het maaien werden de vlasschoven gestuikt:: een zes– tot twaalftal schoven vormden een kapelletje (stuik). Na een zekere droogtijd werden ze op de wagen gevorkt en met paardenkracht binnengehaald en in schelven geplaatst. (foto onder) Marcel Jansseune ment z’n paardenspan. Pure paardenkracht trekt de maaimachine die op haar beurt tegen een vast ritme de haverschoven één per één uitwerpt. Midden: platte boerenwagens voorzien van houten wielen met ijzeren beslag Ik ben niet heel fier op hetgeen ik nu zal vertellen. Toen we de tarweof gerstschoven naar de tasser gooiden, dan konden wij het zo timen dat die steeds met de stoppelkant tegen zijn kaak terechtkwamen. Tegen de avond keerde hij met een rode, bebloede kaak naar huis terug. Ik hoor het hem nog zeggen: “Hoe is het toch mogelijk dat Maurice zulke jonge snotneuzen bijhaalt voor het werk. Ik ben beschaamd in zijn plaats.” Ik moet bekennen dat ik zelf ook beschaamd ben dit neer te schrijven. Ook bij Tuur Hoste werden wij soms opgeroepen voor de oogst. Ik weet dat wij ooit in staking zijn gegaan. Ik moet erbij vertellen dat Tuur ons enkele franken per uur minder betaalde dan boer Hauspie. Ik blijf verwonderd dat ons vader daar enig begrip voor had. Op een dag bleven we thuis en Tuur kwam vragen waar we uithingen. Toen hij vernam hoe de vork aan de steel zat, was Tuur bereid ons loon aan te passen en stapten we samen naar zijn thuis. 12
13 Online Touch Home