Johan vindt het ook al een hele uitdaging. Kort afscheid: “Toch wel voorzichtig rijden, hé! Ik neem nog contact voor een latere babbel”. Later vernam ik dat Anne op het fietspad richting Izenberge ten val kwam en ze haar rit hierdoor moest staken. De kneuzingen vielen nog mee. ‘Vallen’ is ook de titel van één van haar bestsellers. Toeval? Dat laat ik in het midden. In het winternummer ‘20 van de dorpsgazette kan je over het verblijf van Manu Claeys in de schrijfresidentie lezen hoe hij tijdens zijn studies in Leuven zijn echtgenote Anne Provoost leerde kennen. Samen kunnen ze reeds een boek schrijven over hun studies, werk en ervaringen in de Verenigde Staten. Anne schreef er reportages over het land en zijn bevolking, en een eerste versie van wat later haar debuut als schrijfster zou worden. Sinds 1991 wonen en werken ze in Borgerhout. We hebben 3 kinderen, die intussen min of meer het huis uit zijn. Anne is ook betrokken in het actiecomité ‘De Ploeg’ in en rond De Antwerpse Kievitwijk. In 2007 nam ze voor Groen deel aan de Senaatsverkiezingen en in 2014 was ze lijstduwer op de Europese lijst voor de Vlaamse ecologische partij. Jeugdjaren in Woesten Anne Provoost (° Poperinge, 26 juli 1964) groeide op in Woesten. Naar verluidt dicteerde ze als vierjarige verhalen aan haar moeder. Tijdens haar hogere studies aan de universiteit hield ze dit schrijven bewust voor bekeken. Tot ze in haar laatste jaar ziek te bed lag en een verhaal schreef, waarmee ze tot haar eigen verbazing een wedstrijd won. De start en goesting naar meer. 25 jaar geleden werd Anne fulltime schrijver en verscheen ‘Vallen’ waarmee ze ‘De Gouden Uil’ won. Deze roman werd in 2001 verfilmd door Hans Herbots en werd recent vertaald in het Russisch. Om je een idee te geven: werk van Anne Provoost is vertaald in het Afrikaans, het Amhaars (Ethiopië), het Arabisch, het Bulgaars, het Catalaans, het Chinees, het Deens, het Duits, het Engels, het Fins, het Frans, het Japans, het Koreaans, het Litouws, het Macedonisch, het Noors, het Pools, het Portugees. Anna Vandewalle, de grootmoeder van Anne, was een van die kinderen. “Ik heb al veel lezingen gegeven over die kinderen en ik merk dat mensen hun verhalen pas vrijgeven als ik eerst die verhalen van mij vertel. Ik In januari ‘20 beet Anne de spits af door hier als eerste gaste aan haar boek “Kinderen van de IJzer” te werken, een roman over haar familie die tijdens de Groote Oorlog noodgedwongen op de vlucht sloeg, vanuit Boezinge via Stavele naar uiteindelijk Wulveringem. Meer in het bijzonder volgt ze de jonge jaren van haar grootmoeder, die in 1915 als negenjarig kind op de trein gezet werd naar de schoolkolonie in Parijs. Haar zoektocht naar locaties, verhalen en getuigenissen bracht haar terug naar de Westhoek. Geen betere uitvalsbasis als de Beauvoordse schrijfresidentie. Deze plaats is voor haar uniek omdat ze door de ramen op de eerste verdieping uitkijkt op de graven van het kerkhof waar familieleden begraven liggen. Haar personages in het boek zijn er op gebaseerd: de broer van haar grootmoeder was getrouwd met de zus van haar grootvader. “Dubbele families” kwamen toen nog voor in de Westhoek. Door haar opzoekingswerk komt het aspect van het lot van de kinderen tijdens WO I onder de aandacht. Uit de frontstreek zijn zo’n 11 000 kinderen weggehaald omdat hun leven in gevaar was. Contact met soldaten en de oorlog kon tot verruwing van de zeden leiden. Op kolonie gestuurd naar Parijs en Normandië waren ze vergezeld door Vlaamse religieuzen, zodat ze hun Vlaamse taal niet zouden vergeten. foto - Anna en haar zusjes Scholen van de koningin Toch waren er veel landbouwergezinnen die weigerden om hun kinderen naar veiliger oorden te brengen. Naast de schrik hen nooit meer weer te zien, waren ze ook bang voor de vreemde invloeden op hun kinderen, 2 weet niet of dat typische WestVlaams is, of typisch voor deze streek, maar mensen halen hier zelden of nooit direct hun verhalen naar boven. We willen te allen tijde vermijden dat men ons ervan verdenkt dat we de verhalen aandikken. Toen ik mijn familie vertelde over het oorsponkelijke opzet van mijn boek, reageerde mijn familie met Wat valt er telen over je grootmoeder? Maar zodra het vertrouwen er is, komen de verhalen naar boven en die zijn belangrijk.”
3 Online Touch Home