Trots of té trots zijn zoals boer Vermeulen in de Vlaschaard van Streuvels. Trots is iemand die onvoldoende geeft om de erkenning van anderen. Zich als ongevoelig, trots opstelt. Hij voelt zich meer waard dan anderen. Die twee, samen met onbescheidenheid waarbij iemand zelfingenomen is, die altijd over zichzelf praat in lovende termen, vormen samen de drie termen van het boek. En dan komen we tot de filosofische vraag: Wanneer loopt het precies mis en wat is een goede manier om je te verhouden tot de waardering van anderen of om jezelf te waarderen? En dan valt er daar veel over te zeggen en … kan j’ er een boek over schrijven. Eigenlijk zou je nooit mogen bekommerd zijn over de erkenning van anderen, zo niet kom je van zelf in het straatje van zelfingenomenheid, ijdelheid of onbescheidenheid. Maar dat lijkt me niet juist te zijn. Niet alleen niet haalbaar. Het drijft ons allemaal wel en we zijn daar allemaal mee begaan. Er is niks mis mee met plezier scheppen omdat je iets goeds hebt gedaan en als anderen dat zeggen. Asymmetrie is een term die regelmatig valt in mijn boek. Er is een asymmetrie tussen wat je over jezelf kunt zeggen en wat anderen over je kunnen zeggen. Erkennen moet je denken in termen van een geschenk. Iemand is onbescheiden wanneer hij die asymmetrie niet respecteert. Het boek daarover dat in 2005 verscheen, zou ik graag actualiseren omdat in tijden van facebook, twitter, tinder en instagram dit actueler dan ooit is geworden. Ik zit zelf niet op sociale media. Ik ben daar dus geen expert in. Er gebeuren wel interessante dingen op facebook. De normen op facebook en instagram liggen anders dan in het echte leven. Op facebook wordt dat sneller getolereerd wanneer je iets goed zegt over jezelf. Het is interessant om daarover onderzoek te verrichten. © foto - Sarah Van Looy Zelf ben ik met andere zaken bezig en kan ik geen tijd vrij maken om dit te doen. Er is daar trouwens nog niet veel over gepubliceerd. Wat is de relatie tussen kunst en pornografie, waarover je reeds twee essaybundels publiceerde? Spontaan denk ik hierbij aan de schilderijen van Rubens waar veel naakte figuren in voorkomen. Zie je hier een bewuste keuze om de mens pornografie aan te bieden met als doel de belangstelling voor seksuele dingen op te wekken? Dit geldt niet voor alle naakten, maar voor veel naakten wel. Bvb. ‘De verkrachting van de dochters van Leucippus’ is een schilderij van Rubens waar om een ontvoering/verkrachting gaat en de naakten zodanig zijn belicht dat dit zeker deels de bedoeling is van een zinnelijke prikkeling en erotische interesse opwekt. Wat niet betekent dat dit geen kunst meer zou zijn. (afb. onderaan) Bij pornografie is dit de enige bedoeling: lust opwekken en heeft de afbeelding voor het overige geen waarde. Dan kan je niet bij Rubens zeggen. Zowel in het domein van de kunst als in de pornografie zijn er gradaties te zien. Heel verschillend hoe alles expliciet wordt voorgesteld, voor welke bedoeling ze gemaakt zijn. ‘Joint the line’ was oorspronkelijk de titel van mijn eerste boek. Kunnen we een lijn trekken tussen het een en het andere? Je zou denken van wel omdat kunst gezien wordt als het hoogtepunt van onze beschaving: kunst wordt verzameld en getoond in musea. Kunstenaars krijgen standbeelden, worden vereerd. Hun naam blijven we onthouden. Kunst wordt gedoceerd op universiteiten. Als je daar pornografie tegenover stelt. Over pornografie mag niet gesproken worden. Pornografie wordt niet gezien als het hoogte3
4 Online Touch Home