Beste familieleden, dorpsgenoten, medebroeders en vrienden, ondanks de moeilijke tijden op zoveel vlakken, lichamelijk en psychologisch, sociaal en economisch, en zo meer, wens ik jullie allen te blijven HOPEN. Laten we nooit de “hoop” verliezen … zoals in volgend verhaal. Heel langzaam branden de vier kaarsen De omgeving was zo rustig dat men ze kon horen spreken. De eerste kaars zei : “Ik ben de VREDE; niemand kan mij beletten dat ik uitdoof.” Haar vlammetje werd vlug kleiner en doofde uit. De tweede kaars zei : “Ik ben het VERTROUWEN; meestal kan ik gemist worden; dus heeft het geen zin meer dat ik blijf branden.” Wanneer zij stopte met praten blies een zuchtje haar uit. Vredevol Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar ! Moge God u allen zegenen en beschermen ! Dankbaar en genegen verbonden … Camiel Swertvagher, sdb. Met glanzende ogen nam het kind de kaars van de HOOP en stak de andere kaarsen weer aan. De vlam van de HOOP zou nooit uit uw leven mogen verdwijnen … En ieder van ons zou de HOOP, het VERTROUWEN, de VREDE en de LIEFDE moeten koesteren ! Op haar beurt sprak zachtjes de derde kaars : “Ik ben de LIEFDE; ik heb de kracht niet gekregen om te blijven branden; de mensen negeren me; zij vergeten zelfs hun naasten te beminnen.” Zij wachtte niet langer en doofde uit. Plots kwam er een kind aan en zag de drie gedoofde kaarsen. “Waarom branden jullie niet verder ?” Nadat dit gezegd was, begon het kind te wenen. Toen zei de vierde kaars : “Wees niet bang, nu ik nog brand, kunnen we de andere kaarsen terug aansteken, ik ben de HOOP!” De groep jonge medebroeders die zich voorbereidden op hun eeuwige geloften, met François en Camiel als begeleiders. 45
18 Online Touch Home