Een luthier werkt overwegend niet uit winstbejag, terwijl dit bij een fabriek wel het geval is, m.a.w. meer kwantiteit dan kwaliteit. Hoeveel gitaren vervaardig je zo per jaar? zijkanten . De bolvorm van het front bepaalt ook de hoek waarmee de hals aan de gitaar bevestigd wordt, wat op zijn beurt bepalend is voor het correct spannen en de trekkracht van de snaren. Het is dus tijdens de opbouw constant anticiperen op de volgende stap … Wat een hele uitdaging is. Ik zie hier twee gitaren waarvan het front geen centrale klankopening heeft. Ik werk met metalen snaren omdat die een heel andere klank geven: veel meer volume, veel meer speelcomfort voor de muzikant. Dit model is bedoeld als ondersteunend instrument voor de gebruiker. De klank van een klassieke gitaar komt via de ronde opening in het front naar de toeschouwer toe. Wanneer de muzikant de klank naar zich toe wil brengen, dan zou die opening van positie moeten veranderen. Dit pas ik toe op het nieuw model met een opening aan de zijkant waardoor de klank naar de speler toe komt. En om toch wat klank naar het publiek te brengen, is er onderaan een quasifrontopening bij gemaakt. Het front mag nu aan de binnenkant met een kleiner aantal balkjes stevig gevormd worden, omdat het ‘klankgat’ verplaatst is. Een opening is een fragiele plaats. Door die afwerking win je zogezegd oppervlakte waardoor de klank zich binnenin beter en volledig kan verspreiden naar de twee nieuwe openingen. (foto boven) Een ambachtelijk gemaakte gitaar is een heel ander instrument dan de exemplaren die in een fabriek aan de lopende band gemaakt worden. Een luthier kiest de houtsoorten en combineert die kundig op het vlak van de jaarringen, dikte en hardheid. Bij voorbeeld is mahonie dichter dan een esdoorn en zal dus dunner gemaakt kunnen worden. Het is specifiek maatwerk. Tim geeft het voorbeeld van een conservatoriumstudent die met een fabrieksinstrument werkte. Van nature waren zijn handen kleiner dan normaal en had hij moeite om tijdens het spelen zijn vingers voldoende te spreiden. Om dit op te lossen maakte Tim voor hem een gitaar op maat waarvan hij de snaar- en mensuurlengte verkleinde en de frets dichter bij elkaar kwamen te liggen. Zo kon hij comfortabeler spelen. In een fabriek is dit onmogelijk omdat alles standaard gemaakt wordt. 6 Zelf heb ik een trage uitvoer: drie tot maximum vier gitaren per jaar. Een fabriek produceert er duizenden per week. Ik werk liever langer aan een gitaar waardoor de kwaliteit hoogstaand blijft. Door alles manueel uit te voeren heb ik meer voeling met mijn instrument in opbouw. Ik gebruik handgereedschappen zoals schaven, beitels, e.d. Mijn houtmachines gebruik ik als ondersteuning van mijn handwerk. Zelfs de vorm van de gitaarhals is volledig handmatig opgebouwd en afgewerkt. Op die wijze blijft het een ambachtelijk product. Je steekt een deel van je ziel in het instrument. Ja, dat is ook de bedoeling. Elk instrument is een uniek stuk. De modellen bleven tot nu toe ongeveer hetzelfde. Nu ben ik daar van afgestapt. Door het gebruik van nieuwe houtsoorten en andere inleg creëer ik momenteel een nieuwe reeks unieke gitaren. Ik zie hier aan de muur een gitaar hangen met een bredere hals. Voor mijn masterproef tijdens mijn opleiding in het conservatorium ontwierp ik mijn eigen gitaar. Wat ook de start betekende voor mijn creativiteit. Een bredere hals was nodig voor een zevende snaar: een extra bassnaar, een lage si. Normaal gaat een gitaar tot de lage mi. Die lage si biedt je de mogelijkheid om stukken uit de barokperiode te spelen, die normaal voor de luit bedoeld waren. Hier ligt nog een luit in opbouw, op vraag van een klant die momenteel wat afstand heeft genomen. Daardoor blijft de afwerking nog on hold. Ik stak er al heel wat tijd in om het corps te bouwen.
7 Online Touch Home