We haalden nog steenslag bij en konden op die manier tot halfweg de uitweg geraken. Op die plaats konden we de schoven van onze oogst in vummen (in balkvorm getast) of schelven (cirkelvormig met een top getast) plaatsen. Langs de weg stond de dorsmachine. Het graan en het stro werd door onze dappere paarden naar de hoeve gebracht. Door de jaren heen zijn w’ er in geslaagd om de dreef tot aan het einde met steenslag te vullen en hadden we min of meer een berijdbare weg. Als 18- à 19-jarige was ik goed bevriend met Paul Dequeecker. Die had 4 zussen en 2 jongere broers. Eén zusje trok mij aan en op zondag kon ik haar zien. Ze woonde niet ver van ons zodat ik haar met de fiets kon zien vertrekken naar de zondagsmis. Dan haastte ik me door de kerkweg, waar ik bij de hoeve Vanhee nog snel van schoenen moest wisselen. Zo kon ik haar nog net bijbenen en reden we samen het laatste eind tot aan het dorp voor de wekelijkse zondagsmis. En ja … ze zal ook niet té rap gereden hebben, denk ik. Want ze zag me ook wegrijden. De eerste vlinders in de buik? Door mijn vriendschap met haar broer Paul en de bezoekjes bij hem thuis had ik de kans om haar wat meer te zien. En zo is de vonk ontstaan. Door de dienstplicht werd ik opgeroepen om soldaat te zijn. 18 maanden waarvan de eerste drie bij de gezondheidsdienst in Gent, de volgende 13 maanden in Soest en Lüdenscheid (D) en de laatste twee in Brussel. In die tijd schreven we elkaar één- tot zelfs tweemaal per week. Ik met nieuws uit het leger en zij met nieuwtjes uit het dorp. Zo ging dit door tot mijn afzwaai in 1957. Mijn vader kocht een auto, een witte Vauxhall van 9 pk. Zo konden wij samen naar de cinema in De Panne of naar Veurne. Films met Catharina Valente, Freddy Quinn. John Travolta bestond nog niet, maar ik was toen al blij dat we weer samen konden zijn en een afspraak voor de volgende zondag regelen. Op mijn 25ste mocht ik trouwen. Mijn ouders kochten een huis op het gehucht ’t Zwaantje in Wulveringem om er te rentenieren. Samen met mijn vrouwtje Christiane bleef ik op de hoeve wonen, waar voor mij het echte leven begon. 27 We trouwden op zaterdag 20 mei 1961. Een mooie bruiloft: alles verliep naar wens. Het feest duurde tot in de vroege ochtenduren. Door de lange dreef moesten we twee afsluitingen openen. M’n vader zei: “Blijf maar zitten. Ik zal dit wel doen”. Later vertelde m’n vrouwtje: “Toen wist ik niet waar ik naartoe ging”. Maar ja, dat was de liefde. Die is blind, wordt dikwijls gezegd. Maar maakt toch gelukkig … De dag na ons huwelijk moesten mijn ouders naar een kermis in Bulskamp. Ik moest ze brengen en ’s avonds terug ophalen. Christiane bleef ondertussen thuiswachten, samen met de grote hond. Ze was er toch niet zo gerust in. Ze was een beetje bang, zo ver afgelegen in ‘het hol van pluto’. Dat kon ik geloven.
28 Online Touch Home