Een week later verhuisden mijn ouders naar ’t Zwaantje. Wij namen de dieren en machines van onze ouders over. Een jaar later werd ons eerste kindje Nora geboren. 18 februari 1962. Ja, we kwamen een dagje te kort. Op kermissen en feesten kwam dit nog dikwijls ter sprake. Als ik het me goed herinner was het ditzelfde jaar dat we te horen kregen dat onze boerderij te koop was. Geen prettig vooruitzicht Uiteindelijk werd de hoeve verkocht aan een dame van adel. We hadden geluk: de nieuwe eigenares liet ons toe om er te blijven wonen. In 1965 kwam Conny, ons tweede dochtertje in ons gezin. Geboren op 9 november, twee dagen voor Sint-Maartensdag. Toen was het hard werken voor ons beiden. Er moesten 17 koeien gemolken worden. Met tractor en kar werd de melk via de lange dreef tot aan de openbare weg gebracht. Als 4-jarig meisje ging Nora in Houtem naar school en reed ze mee op de kar, tussen de melkkruiken, tot aan onze buren Goderis die haar mee naar school namen. ’s Avonds haalde Christiane haar op, samen met de kinderen Goderis. Een mooie overeenkomst. Een dikke twee jaren later ging Conny dan ook mee. Toen kwam de grote doorbraak: de ruilverkaveling. Die startte met het dempen van oude grachten en het graven van de nieuwe. De landerijen groeiden aan, eigendommen werden gecentraliseerd. Er werd een pompgemaal gebouwd nabij de Bergenvaart en een nieuwe brug. Een nieuwe baan in beton en een weg in asfalt behoorden tot dit project. De oude baan werd uitgebroken, land ‘samengebracht’ en drainage gedolven die het water naar de pomp leidde. Ongeloofwaardig voor ons … Voor ons was dit een zegen. Stel je voor: een nieuwe weg, na 25 jaar ploeteren door modder en slijk. Iets om nooit te vergeten: door de ruilverkaveling lag al onze grond rondom de hoeve. Maar zoals het spreekwoord zegt: mooie liedjes duren niet lang. Helaas was dit ons lot. Er werden plannen gemaakt om een Nato-toren in Houtem in te planten. In eerste instantie koos men voor de Moeren als locatie. Later zou die op het land van onze buren komen te staan, maar uiteindelijk kwam die midden een mooi stuk land van ons terecht. Terwijl onze oogst nog op het land stond te rijpen, kwam men het perceel uitmeten en werden er grote palen geheid. Ze reden letterlijk ‘grote straten’ dwars door onze haver, gerst en tarwe heen. Hele pleinen platgereden. De toren werd met grote kabels rechtgehouden: 5 trekka28 bels op onze grond en 3 op andere gronden. De trekkers vormen een kruispunt zodat het land in vieren was gesneden. ’s Avonds terwijl alles stil was, ging mijn vrouw eens kijken. Verslagen en schreiend kwam ze terug: “Onze schone oogst naar de vaantjes …”. Het kwam hard aan om zomaar in korte tijd je werk en inkomen vernietigd te zien. Maar … ‘de boer, hij ploegde voort …’. Gelukkig kwam er een nieuwe verkaveling. Na heel wat discussies geraakte het land verdeeld en werd het weer wat menselijk. Deze problemen waren van de baan en eindelijk konden we verder. Na haar studies huwde Nora met Erik Vanhee. Als renner hebben wij hem nooit in actie gezien. Een ongeval maakte een einde aan die carrière. Alles kwam goed en samen met hun kindjes Frederiek en Vincent vormen ze een gelukkig gezin in hun woning in De Panne. Wat wil je nog meer. Het leven is zo mooi als men het zelf mooi maakt. Conny trouwde met Dirk Delva. Ook zij zorgden voor een eigen stek en samen met hun kinderen Charlotte en Lizelot vormen ze een gelukkig gezin. Voor ons ging het boerenleven
29 Online Touch Home