43

JONG&AMBTENAAR NAAMAAM: Jen nnie LE 31 jaa en D jDiijk NNAAM: Jeellll e De Winntter EEFTI DT JD: ar FUNCT ECTIIE: t a teamma lelee w j wiijkregiie O L anager efbaarheidh id en OPLEIDINING: HBO cu t culturele en maatscha pel vo m n g aatsch ppe ijke ormin LEEEFTIT JJD: 31 jaaar FUFUNCNCTIT E:E seseniin oorr insnspectteeuur O OPLLEEIDDIING: WO bacchheelor diere geg neeskunde, ma mastts er ruunddergeeneeskundde NANAAAMM: Lillianne Solélé LELEEFTIJDD: 28 jaaar FUUNNCCTITIEE: addviiseseuru water en kl k immi aaataat daad ptatie O OPPLEL IDING: HBO watermana agemennt// deltamanagement; WO W milieuwete enschappen NAAAAMM: HHossammBoouutaaïbbï i LLEEFTIT JDJD: 35 jaar FUUNCTIE:: belel idsmmedewerker direr ctie ondernemmersscchaap OPLEIDINNG: WOO, bachc ellor burgerlijk recchtht, master internatiionale economie NVWA houdt toezicht op behoorlijk veel domeinen. Van speelgoed en ladders tot eten en drinken. En dan ook nog op planten en dierenwelzijn. Toch zijn veel van ons juist met iets heel specifieks bezig. Dan is het leuk om eens te zien wat andere collega’s doen. Dat is het voordeel van zo’n grote organisatie.’ Jelle is vooral te spreken over de zogeheten NVWA-kampvuren, opgezet door Jong NVWA. ‘Maar die kampvuren zijn niet alleen voor jongeren,’ zegt hij er meteen bij. ‘Ook oudere collega’s zijn welkom. Het is een soort podium om ideeën aan collega’s te pitchen. We zitten in een bestuurlijke organisatie, daarom lopen werknemers soms tegen een muur op. Ze komen met veel energie binnen, maar raken na een tijdje gedemotiveerd. Het doel van het kampvuur is om dat innerlijke vuur terug te laten komen. Om elkaar te helpen dat vuur brandend te houden.’ MINDER ILLUSIES Omdat zowel ouderen als jongeren hieraan meedoen, ontstaat er vaak discussie. ‘We hebben best een gelijke verdeling: ongeveer 50 procent ouderen en 50 procent jongeren. Je ziet direct het verschil in mening. Maar dat maakt het juist interessant. Oudere collega’s hebben minder illusies. Die zijn realistischer. Maar ze missen soms de kracht van een jonge medewerker die denkt: kom, we gaan ervoor, ongeacht de drempels. Dat contrast helpt enorm om tot een gesprek te komen.’ Ook voor Jelle is corona een last. De kampvuren gaan nu nog via Skype. ‘Ik verzorg de opening, dus ik moet mensen op hun gemak stellen. Dat is niet makkelijk, digitaal.’ Jelle is zo betrokken bij zijn netwerk omdat hij zelf heeft ondervonden hoe belangrijk het is om zich gesteund te voelen 43 door gelijkgezinden. ‘Ik ben een paar jaar geleden overspannen thuis komen te zitten. Vorig jaar merkte ik dat veel collega’s ook al overspannen zijn geweest, of dat ze ertegenaan zaten. Dat zijn allemaal jonge collega’s van tussen de twintig en veertig jaar.’ Daar moest verandering in komen. ‘Ik dacht: dit is bizar. Hoe gaan we ervoor zorgen dat dit niet met andere collega’s gebeurt? Dat is voor mij echt het hogere doel.’ SELECTIEVE CLUB Jong NVWA is met 407 leden een grote organisatie. Jennien Dijk (31) zit bij een veel kleiner netwerk, een van de kleinste – maar ook een van de oudste – van Nederland: Hartmans Netwerk. Jennien is teammanager leefbaarheid & wijkregie bij de gemeente Meppel. Ze zit nu twee jaar bij Hartmans. ‘We houden het bewust klein. We willen elkaar echt goed leren kennen. Derdejaars nemen binnenkort weer afscheid, en dan stromen er acht of negen nieuwe mensen in.’ Jonge ambtenaren die lid willen worden, solliciteren. ‘Vervolgens hebben we een selectiedag, en aan de hand daarvan wordt een nieuwe groep eerstejaars gekozen.’ ‘Ik vind het zelf heel fijn om met jonge mensen in contact te zijn die vanuit andere omgevingen komen’, zegt Jennien. ‘Om te merken dat het niet allemaal vastgeroest is. Ze komen uit het hele land, zowel vanuit provincies als gemeenten. Een mooie, diverse club.’ Heeft ze een voorbeeld van een geslaagd evenement? ‘Afgelopen keer, bij een bezoek aan de gasfabriek in Deventer, kregen we een verhaal te horen over gebruik van data. Dat is geweldig om te horen. Daar zou ik anders niet mee in aanraking komen. Echt, dat brengt alleen maar verrijking voor mijn eigen werk in Meppel.’

44 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication