BEKERWINNAARS 2003: Juul Reinking Is directeur van een zorgorganisatie maar wil best terug de ambtenarij in: als dijkgraaf. ‘H et was eigenlijk helemaal niet de bedoeling om ambtenaar te worden’, vertelt Juul Reinking over de start van haar carrière. ‘Maar ik kwam na mijn studie terecht bij Randstad als intercedent, en werd op een klus gezet bij de Politie Amsterdam. Projectleider van de instroom van surveillanten, en dat ging goed.’ Juul won de titel in 2003. Ze was toen 34 jaar en vervoermanager Bus bij het Gemeentevervoerbedrijf Amsterdam (GVB). De vervoerder zat volop in het proces van overheidsorganisatie naar zelfstandige NV. Een megaklus die haar niet altijd in dank werd afgenomen. ‘Ik heb eens vier weken permanente beveiliging in huis gehad na doodsbedreigingen’, vertelt ze. Toch lukte het haar. Het leverde haar behalve veel respect in eigen kring een jaar lang de titel Jonge Ambtenaar van het Jaar op. Ook zij kreeg telefoontjes uit Den Haag. Maar ook zij besloot om bij haar werkgever te blijven. Pas vier jaar later koos ze voor een bestuursfunctie op een heel ander vakgebied, in de geestelijke gezondheidszorg. En daarmee is ze alweer een heleboel jaartjes ambtenaaraf. Momenteel is ze directeur van de ‘Roads’, een zorgorganisatie die dagbesteding biedt voor mensen met een achtergrond in de verslaving en psychiatrie. ‘Weliswaar geen overheid, maar toch maatschappelijk betrokken.’ De politieke carrière die lonkte, sluit ze 13 jaar later niet geheel meer uit. ‘Ik heb destijds mooie aanbiedingen laten lopen.’ Maar er is uiteindelijk één functie die ze heel erg graag zou willen bekleden, een droombaan voor haar. ‘Ik zou op termijn heel graag dijkgraaf willen worden’, geeft ze toe. ‘Ik ben gefascineerd door de Nederlandse waterhuishouding en vind alles wat met die functie te maken heeft razend interessant’, lachend: ‘eindig ik misschien toch weer bij de overheid.’ 2002: Medy van der Laan Werd staatssecretaris maar kan de publieke zaak ook heel goed in het bedrijfsleven dienen. D e allereerste titel ging naar Medy van der Laan (49). Toeval of niet, een half jaar later werd ze staatssecretaris van Cultuur en Media in het kabinet Balkenende II. Volgens Van der Laan is de politiek zeker geen logische stap voor een ambtenaar met ambities. ‘De politiek is belangrijk, maar slechts een klein stukje van de publieke zaak. Het is niet voor iedereen, het moet je liggen’, benadrukt ze. ‘Er wordt bijvoorbeeld niet altijd voor de beste oplossing gekozen, maar eerder voor de meest haalbare. Het is een vak apart, daar kan niet iedereen goed tegen.’ Medy is nu voorzitter van EnergieNederland, de brancheorganisatie voor alle energiebedrijven. Ze begon op haar 21e op het ministerie van Binnenlandse Zaken en werkte onder meer aan de arbeidsmarktstrategie van het rijk, was programmamanager HRMacademie en was projectleider voor de wet BIBOB. Aan haar periode als staatssecretaris (20032006) heeft ze goede herinneringen, ook al koos ze aanvankelijk niet bewust voor deze carrièreswitch. ‘Ik ben erin gerold, werd destijds gevraagd.’ Hoe je je carrière moet uitstippelen is voor iedereen verschillend, maar Medy heeft een duidelijk advies. ‘Zoek eerst uit welk terrein je interesseert en zoek daar dan een organisatie. Voor maatschappelijke vraagstukken kun je natuurlijk vooral bij de overheid terecht, maar tegenwoordig ook bij het bedrijfsleven. Kijk maar naar het onderwerp duurzaamheid, veel bedrijven zijn daar volop mee bezig.’ Zelf voelt ze zich thuis in beide werelden. ‘In mijn latere loopbaan heb ik altijd gewerkt op het snijvlak van overheid en bedrijfsleven. Vanuit het bedrijfsleven wordt er soms wel een beetje neergekeken op ambtenaren. Maar ik heb dat nooit begrepen, want ik dacht als ambtenaar altijd: ik doe veel leukere dingen dan jij.’ 50 JONG&AMBTENAAR
51 Online Touch Home