87

COLUMN ONGEMAKKELIJK EN VERSLAVEND H ollands Kroon is geen gemeente zoals veel anderen. Toen ik er in 2013 als trainee aan de slag wilde, ging het bij de wervingsprocedure al anders en soms zelfs een beetje raar. Het begon met een pitch voor drie directeuren die in rode stoelen zaten (denk aan The Voice) en omdraaiden als zij overtuigd waren dat ik paste bij de Gemeente. Het ging dan over de kernwaarden; lef, contact, bevlogenheid, respect en vertrouwen. De tweede ronde ging over mijn creativiteit en sociale vaardigheden. Ik kwam kandidaten tegen waarvan ik dacht; ‘als ik daar maar nooit mee hoef samen te werken, dat trek ik echt niet’. Achteraf bleek juist die persoon één van mijn lievelings­mede­trainees. Van hem leerde ik dat het leven soms best relaxed mag zijn. ANNE-MARLEEN DIJKHUIS  LEEFTIJD: 29 jaar  FUNCTIE: Organisatie-Adviseur  BIJ: Gemeente Hollands Kroon  OPLEIDING: Bestuurskunde en organisatie wetenschappen aan de VU in Amsterdam  Het filmpje van de visie is terug te vinden op Youtube: De Stip Hollands Kroon 2018 Daarnaast was er een opdracht om van een stel blokken een kunstwerk te maken. Het doel van die opdracht is me tot op de dag van vandaag nog steeds niet helder en ik geloof ook niet dat ik echt goed heb meegedaan. Soms is het dus zo, dat je te veel buiten je comfort zone zit. Dan kun je helemaal niet meer presteren of jezelf zijn. Het is juist zoeken naar een balans tussen uitdaging, spanning en elementen die je kent of kunt. Mijn tweede trainee­opdracht was precies in deze balans. Ondanks dat ik dat toen zelf niet zag. Mijn opdracht was om de transitie van de organisatie naar zelfsturende teams vorm te geven, ik moest instrumenten ontwikkelen die aansloten bij de visie en gingen helpen om deze verandering te maken. Tijdens deze opdracht had ik het gevoel dat ik continu uit mijn comfort zone was. Achteraf gezien weet ik dat als je dat doet, je veel over jezelf leert. Want op het moment dat je in aanraking komt met een uitdaging val je terug op je “ware ik”. Voor mij een belangrijk moment, omdat ik niet zo goed wist wie ik ben, waar ik voor sta en wat ik goed kan. Ik gun het iedereen om dit te ervaren, binnen of buiten de overheid. Ik geloof er dan ook in dat de dragers van de organisatie ervan overtuigd moeten zijn dat dit uiteindelijk van toegevoegde waarde is en hierin durven te investeren. Aan alle ambtenaren (jong en oud) kan ik daarom alleen maar zeggen, ga het aan! Het maakt het werken bij de overheid nog mooier.  87 JONG&AMBTENAAR

88 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication