Blik op Zeewolde - 30 juni 2021 11 ‘Ik wist meteen: Dit is het: vroedvrouw.’ Eigenlijk wilde Marianne politieagente worden, zoals haar vader, haar grootvader, haar tante. Zoals iedereen om haar heen. Ze werd afgewezen omdat ze te zacht van karakter zou zijn. Op dat moment leerde ze al voor verpleegkundige. ‘Toen ik op de verloskamers stage liep, wist ik het meteen: ‘Dit is het!’ De verloskundige die binnenstapte maakte de aanstaande ouders zo blij.’ Marianne is deze maand dertig jaar verloskundige in Zeewolde. Het aantal kinderen dat ze ‘gehaald’ heeft schat ze rond de drieduizend. ‘Ook al begeleid je de bevalling niet zelf, je komt wel aan het kraambed.’ Zo zag ze ongeveer 90% van alle in ons dorp geborenen. Ze is al toe aan de tweede generatie. Moeders die ze als baby in de handen gehad heeft, coacht ze nu bij hun bevalling. Wijs Vroedvrouw noemt ze zichzelf. Vroed is oud- Nederlands voor wijs. Tijdens haar opleiding was dat woord ‘not done’. Niet hip genoeg, bovendien zaten er ook mannen op de opleiding. Onder de naam Poldervroedvrou schrijft ze al jarenlang columns voor Blik op Zeewolde. De ‘w’ is er af gevallen. ‘Iemand had een borduursel voor me gemaakt, maar die laatste letter paste er niet op. Ik vond het wel grappig.’ Ze schreef een boek over haar belevenissen ‘Bolle buiken, baren en baby’s’, een vervolg komt er mogelijk aan. Wat het meest aantrekkelijke is van haar werk: ‘ik houd van het directe menselijke contact. Het afwisselende, dat je ’s ochtends niet weet hoe je dag eruit gaat zien. Het is zo’n uitzonderlijke beleving. De vrouw doet alles, de vroedvrouw begeleidt, geeft haar zelfvertrouwen, zorgt dat ze relaxt is. Ik spoor aan om vol te houden. Als een vuurtoren in de storm.’ Zenuwachtig Marianne is in totaal 31 jaar vroedvrouw. Het eerste jaar in Ermelo als waarneemster. ‘Vers van school liep ik het tuinpad van de praktijk op, hartstikke zenuwachtig, maar werd direct aangenomen. De praktijkhoudster zag ogenblikkelijk dat dat met mij wel goed zat. Na een jaar verkaste ik, want een drukke praktijk zag ik niet zo zitten omdat ik zelf ook kinderen wilde. Ik kwam via-via in contact met Ria Thompson en ging in 1991 met haar een maatschap aan. 80 tot 90 bevallingen per jaar, dat was te doen.’ In die tijd verwisselde Marianne ook van achternaam en trouwde met Ed Wigbers. Ze kreeg zelf twee dochters, Marie-Sophie en Frederique. Het dorp groeide en Wilke Seinhorst versterkte de praktijk in 2004. Ria ging met pensioen en kreeg de erepenning van de gemeente Zeewolde. Weer later kwam Kirsten Ketelaar erbij. Wat Zeewolde zo aantrekkelijk maakt? ‘Onder andere dat je in de nacht, als vrouw alleen over straat kunt.’ We werken ondertussen een nieuwe waarneemster in, dat geeft mij kans om meer achter de schermen te gaan werken. ‘Ik heb nog steeds enorm veel plezier in mijn vak, maar misschien wordt het tijd om het stokje over te dragen aan een volgende generatie.’ De meest bijzondere bevalling? ‘Ik kan er letterlijk duizenden opnoemen. Daarom schrijf ik ze op in columns. Ik anonimiseer wel altijd, alleen de zwangere zelf zal zich er misschien in herkennen. Ik krijg wel eens de vraag: Het gaat zeker over die-of-die? Dan ontken ik dat altijd ten stelligste.’ Tekeningetjes ‘Je kunt lastig foto’s publiceren van een baring, dus ik maak er tekeningetjes bij.’ Na diep nadenken komt de meest bijzondere toch naar boven. ‘Een vrouw die geen oppas kon vinden, had haar peuter in de slaapkamer. Om het ventje niet angstig te maken, beviel ze geruisloos. Dat was heel knap. Ik had een dekentje over haar onderbuik gelegd en haalde de baby op de tast. Toen ik de baby op de borst van de moeder legde, keek de peuter heel verbaasd omhoog want waar kwam die baby nou plotseling vandaan? Ik voelde me toen net een goochelaar.’ Het gesprek komt op de dood, die soms zo dicht bij het leven ligt. ‘Baby’s met een ernstige afwijking, die paar keer in de kerk, de plekjes op de begraafplaats, dat blijft je bij . Het is ook bijzonder om mensen in zo’n droeve periode te begeleiden.’ Ze vertelt over de keuzemogelijkheid in Nederland om thuis te bevallen. Wat haar betreft een prima gewoonte, maar wel één die onder vuur heeft gelegen. Thuisbevallingen Ze werd toen door dagblad Trouw geïnterviewd opzoek naar sensatie. ‘Dat ging niet over 3000 gezonde baby’s maar over die paar waar iets onomkeerbaars mee gebeurde. Bij thuisbevallingen gaat net zoveel, of net zo weinig mis als in het ziekenhuis. Het mooie in ons land is dat je als vrouw kan kiezen.’ Waar Marianne een hekel aan heeft is aan berichten zoals ‘vrouw bevalt langs de kant van de snelweg’. ‘Sensatie, dat haalt het nieuws. Ik denk alleen maar: was thuis gebleven!’. Ook de onzin van Facebook komt ter sprake. ‘Het was op de Eemhof. In zo’n huisje zit een sauna, het kindje heb ik daar toen aangekleed, lekker warm. Gaat het verhaal ‘viral’ dat de vrouw in de sauna beviel.’ De maakbare wereld komt ter sprake. De prenatale-diagnostiek welke relatief snel na het zien van een positieve zwangerschapstest besproken behoort te gaan worden met je verloskundige. ‘Ben je net in de wolken, komt dit al aan de orde. Met zijn niet gemakkelijke keuzes…’ Regelmaat ‘Bang zijn voor een bevalling, komt met enige regelmaat voor.’ zegt Marianne. ‘Geloof in je eigen kracht’ is al sinds jaar-en-dag onze praktijkslogan. Het is te doen, ook met de pijnstillingsmedicatie die tegenwoordig beschikbaar is. Maar het is ook heel wat, uit zo’n kleine opening een hele kokosnoot persen.’ Op de volgende pagina’s een special over Marianne Wigbers, 30 jaar poldervroedvrouw. Een selectie van de mooiste columns. Marianne 30 jaar in het vak Mijlpalen zijn er om slingers aan op te hangen! Al 30 jaar verloskundige in Zeewolde. Gefeliciteerd met dit prachtige jubileum, Marianne!!! www.verloskundigenzeewolde.nl
12 Online Touch Home