Expo ATELIER “We hebben méér grijs nodig in deze polariserende wereld” Stephan Vanfleteren I n galerij Hangar te Elsene loopt nog tot 21 december de fototentoonstelling Atelier van Stephan Vanfleteren. En die is best een bezoek waard. Z’n portretten zijn altijd wel beklijvend, of het nu om Arno gaat of om een oude visser. Dit keer brengt hij ook stillevens en krijgt hij zelfs de zon in het grijs. Een kadaver van een paard doet je naar adem happen. De meeste beelden werden door Vanfleteren in z’n atelier gecreëerd. En wat blijkt? Fotograferen is niet schrijven maar boetseren met licht. Hij kneedt z’n beelden. “Ik ben (in 2010) verhuisd naar WestVlaanderen, naar de kust. Niet echt aan de zee, maar toch de kust, waar ik eigenlijk vandaan kom en opgegroeid ben. Maar ik trok als fotograaf destijds naar Brussel, de stad waar ik ook mijn vrouw ontmoette. M’n vrouw die ook van de kust is. We bleven lang in Brussel wonen, maar zijn finaal dus terug naar de kust verhuisd. Niet omdat dat zo gepland was, maar gewoon terug, naar het ouderlijk huis van m’n vrouw dat leeg stond.” “Ik heb er ook m’n atelier, best goed en ruim met een groot venster. Helaas… is dat op het zuiden gericht. Noorderlicht is zachter, constanter, beter om mee te werken. Dat weet elke kunstenaar. Maar terzelfdertijd ontdekte ik de zon. Ik heb het obstakel, het probleem omarmd. Van deze beperking heb ik een kracht 8 l l l BOp magazine NOvEmBEr - dEcEmBEr 2024 gemaakt. Het veranderende licht is een bondgenoot geworden. Het prikkelt mijn observatie en houdt m’n aandacht scherp.” Een nieuwe meester van Oud licht “Het werd een ontdekkingstocht. Voorheen had ik er nauwelijks stil bij gestaan: van waar komt het licht? De reis die het licht maakt, hoe het tot hier komt. Pas sinds kort weet ik dat het licht vijfhonderd seconden onderweg is van de zon naar de aarde. Iets meer dan acht minuten, dus. Ik vind dat lang. Daarom noem ik het graag oud licht.” “Ik kijk hier naar jou, zie jou, maar zie niet het licht dat op jou valt. Men kijkt niet naar de zon, naar de bron. Daarover nadenken, het ervaren in dat atelier van 60 m², dat had bijna iets spiritueels. Het doet je nadenken, ook over de grond bijvoorbeeld. Je weet dat die er is, dat die er ligt. Maar voel je het ook? Zie je het echt?” Stephan staat voor een foto in de expo: een grijszwart platform in zijn grijszwart atelier, en dan heel even een ronde vlek op de muur, de zon, of een reflectie ervan. Een veeg als het ware. Even later alweer weg. Het licht bepaald wanneer er afgedrukt wordt. Wanneer er gezien wordt. La beauté, ça peut changer En dan voor een foto van een in elkaar geplooide, blote volslanke dame: “De schoonheid van een lichaam, geen atletisch lichaam, maar in z’n alledaagsheid, soms volslank. Zoals in de tijd van Rubens: we zijn die schoonheid vergeten.” “Oud licht, ik hou ervan. Het is het licht van Oude Meesters ook: Rubens, Vermeer, Van Eyck, Caravaggio, noem maar op. Eigenlijk ben ik ongerust over het leven van Nu, over de wereld van vandaag. De mensheid stemt me somber. foto Be Culture
9 Online Touch Home