tot een klinische ontsteking zijn het gevolg van een complex netwerk van interacties tussen twee belangrijke systemen, namelijk dat van de mechanobiologie van de borstklier enerzijds en dat van de moedermelk anderzijds. De moedermelk zelf is samengesteld uit meerdere complexe adaptieve systemen waar onder het microbioom, somatische cellen, oligosacchariden, exosomen en metaboloom. Simplistische ingrepen op één enkel systeem, bijvoorbeeld het masseren van een harde zone in de borst, verhoogt het risico op onbedoelde effecten zoals een toename van de ontsteking of de vorming van een abces. Maatregelen ter preventie en behandeling van borstontsteking moeten stabilisatie brengen door bepaalde opkomende feedback-mechanismen te downreguleren en andere beschermende feedbackmechanismen net te stimuleren. (Douglas, 2022a). Mechanobiologie van de lacterende borst De mechanobiologie bestudeert de rol van mechanische krachten in het celgedrag en de manier waarop cellen deze krachten gewaarworden en erop reageren. Recent onderzoek over de mechanobiologie van de borst en de rol van mechanosensoren (druk of reksensoren) in de lacterende borst bij een immuunreactie, doet vermoeden dat een verhoogde druk in de melkklieren en melkkanalen de aanzet geeft tot complexe ontstekingscascades (Stewart et al. in Douglas, 2022a). Wanneer de druk in de melkklieren verhoogt door melkopstapeling reageren de lactocyten door calciumdoorlaatbare ionkanalen te activeren. De lactocyten rekken uit door reabsorptie van stoffen uit het lumen van de melkklier, zodat een breuk van de nauwe verbindingen tussen de lactocyten wordt voorkomen. Bij toenemende spanning op de verbindingen tussen de lactocyten worden er chemische signalen zoals cytokines afgescheiden, BVL-TIJDSCHRIFT VOOR LACTATIEKUNDIGEN 2023 JG 14 NR 1 30 die het immuunsysteem waarschuwen voor een zich ontwikkelende cel- en weefselschade, waardoor lokaal de bloeddoorstroming en het aantal leucocyten toenemen. Wanneer de melk dan niet wordt verwijderd uit de kanalen door bijvoorbeeld de samendrukkende kracht van stromale spanning of door inefficiënt drinken aan de borst, zullen de achterliggende melkkanalen en melkklieren uitzetten naarmate er meer melk wordt afgescheiden. Wanneer de verbindingen tussen de lactocyten en de basale membranen van de lactocyten breken, zullen cellulair en moleculair afval, leukocyten en interstitiële vloeistof in het bindweefsel terecht komen. Het cellulaire en moleculair afval en vocht komen terecht in de geactiveerde en verwijde lymfecapillairen. Er volgt een cascade van hyperemie, stijging van interstitieel vocht en dilatatie van lymfevaten. Er ontstaat een duidelijk klinisch beeld van een ontstekingsgebied met roodheid, stromale spanning en gevoeligheid of pijn. Bij een ruptuur van alveoli zal een gedeeltelijke involutie optreden met een verminderde melksynthese tot gevolg. Bij de preventie en de behandeling van borstontsteking is bijgevolg het vermijden of elimineren van zeer hoge druk in de melkcellen en melkkanalen van fundamenteel belang om het aanpassingsvermogen van het mammaire immuunsysteem te optimaliseren. Classificatiesysteem Douglas (2022b) stelt een classificatiesysteem voor dat bestaat uit twee hoofdcategorieën, namelijk de acute goedaardige borstontstekingen zoals stuwing, vernauwde melkkanalen, flegmone en mastitis enerzijds en de eindstadium goedaardige ontstekingen anderzijds. Deze laatste worden verder onderverdeeld in actief en inactief. Onder de actieve eindstadium ontstekingen val
19 Online Touch Home