interview Meneer Van Kreeveld was pianist bij Paul van Vliet ‘Ik zou nog wel eens dirigent willen zijn van een symfonieorkest’ De kamer van Rob van Kreeveld in Landscheiding ademt muziek. Niet zo gek, want meneer Van Kreeveld is pianist. De piano neemt dan ook een prominente plaats in op zijn kamer. Jazz en klassieke muziek zijn de grote liefdes van meneer Van Kreeveld, zo vertelt hij tijdens een gesprek over zijn leven als musicus. Een gesprek dat hij natuurlijk afsluit met een stukje pianomuziek. De liefde voor muziek, en mate name voor pianomuziek, is bij meneer Van Kreeveld al vroeg ontstaan. “Ik was een jaar of negen. Het zal 1950 of 1949 geweest zijn. Ik zat op de lagere school in Den Haag en bij een vriendje thuis hadden ze een piano. Daar is er een vonk overgesprongen. Dat was in hartje Den Haag: Laan van Meerdervoort, Valkenboskade. Daar is het begonnen.” “Ik kreeg les van Bernard Verboom, een heel goede pianoleraar in die tijd. Daar heb ik veel van geleerd. Die zag wel: dat is niet zomaar een leerling. Maar studeren was niet mijn sterkste kant. Ik improviseerde liever.” In 1963 ging meneer Van Kreeveld naar het conservatorium om klassiek piano te studeren. Voor jazz en andere lichte muziek had men daar toen nog geen opleiding. “Ik moest daar ook noten leren lezen. En dat was niet echt mijn sterkste punt. Maar ik zette door! Als ik mijn lessen niet leerde dan schoot mijn moeder flink uit haar slof. Soms met niet al te fraaie woorden. Ze zat mij flink achter de broek aan. Zeker weten!” ‘Paul van Vliet vroeg of ik een stukje voor hem wilde spelen’ Paul van Vliet Nog tijdens zijn studie leerde meneer Van Kreeveld Paul van Vliet kennen. “Dat was in 1964. Er belde iemand aan en er stond een lange jongeman voor de deur. Ik dacht: wat moet die gast? ‘Mijn naam is Paul van Vliet, mag ik even binnenkomen? Ik zoek eigenlijk een ruimte om een theatertje te beginnen.’ Ik dacht nou, dat is niet mis. Die liggen niet voor het oprapen. Maar in mijn kamer stond een vleugel. Van Vliet vroeg of ik een stukje voor hem wilde spelen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik speelde iets van Liszt en een stukje Chopin. Ik voelde me wel vereerd dat ik dit voor hem mocht doen. Kort daarna kwam hij bij zijn toenmalige vrouw, Liselore Gerritsen, en zei: ‘Nou, ik heb iemand gevonden!’” Met Paul van Vliet CARDIA MAGAZINE DEC 2023 11
12 Online Touch Home