“Hier zit een dankbaar mens” Mevrouw Van den Doel over haar meest dierbare herinneringen De 87-jarige mevrouw Van den Doel is een geboren Rotterdamse: ‘’Ik heb Rotterdam nog zien branden in 1940”, vertelt ze. Als 2-jarige verhuist ze naar Goeree-Overflakkee waar haar ouders vandaan komen. Ze groeit op in een veilig en warm nest. Toch is er veel aan de hand in het gezin. Mevrouw Van den Doel neemt ons mee in haar rugzak vol kostbare, maar ook moeilijke herinneringen. “Ik ben veranderd door de jaren heen. Ik ben meer voor mezelf op gaan komen en gaan denken ‘ik mag er ook zijn’.’’ “Ik was de middelste van drie meisjes. Mijn vader was leraar Bouwkunde. Toen ik nog een ukkie was, kreeg hij tuberculose (TBC). In die tijd konden ze daar niet veel aan doen. De artsen vertelden mijn vader dat hij moest kuren op zijn geboortegrond in een tentje in de tuin, afgezonderd van zijn gezin. Zo vertrok ik als 2-jarige naar GoereeOverflakkee. Wonder boven wonder genas mijn vader. Hij ging weer voor de klas staan, maar werd na korte tijd blind als gevolg van de TBC. Dit betekende dat hij niet meer kon werken. Zijn collega’s hebben toen een brief geschreven om een invaliditeitspensioen aan te vragen. In deze brief vertelden ze over het leven van mijn vader. Ze stuurden de brief naar Koningin Wilhelmina en zij gaf goedkeuring voor het invaliditeitspensioen. Ik vind dat nog steeds zo bijzonder. Door dit pensioen hadden mijn zusjes, mijn ouders en CARDIA MAGAZINE DEC 2023 17
18 Online Touch Home