36 Vrij snel kwamen de sterktes van de bestuursleden naar boven: Coaching for Heroes onder de aandacht brengen via externe communicati e zoals persberichten en social media, onboarden en betrekken van de coaches, afstemmen met de funders, opzett en en coördineren van lokale projecten, administrati e, het overzicht bewaren tot zelf meedraaien op het terrein. Het was bijzonder om te ervaren hoe die rollen op een organische manier ingevuld werden. Toen ons initi ati ef ook zichtbaar werd bij potenti ële funders en de eerste fi nanciële steun werd toegezegd, waren we helemaal vertrokken. Die steun was een hart onder de riem, om nog even binnen de metafoor van varen en schepen te blijven. In amper een maand ti jd stond er een stevig netwerk klaar, een waar vangnet voor de zorgverleners: bedrijven en individuen die fi nanciële bijdragen leverden om onze missie te kunnen uitvoeren, directi es van zorginstellingen die hun deuren voor ons openden, coaches en therapeuten die hun experti se belangeloos inzett en en een reeks partners die ons hielpen op domeinen waar we zelf de kennis en de kunde niet voor in huis hadden. Wat een vaart ... Om voeling te houden met het terrein, organiseerden we geregeld - ‘s avonds - virtuele sessies om onze coaches bij te praten over de gang van zaken, bijsturingen te geven, feedback en ervaringen uit te wisselen, vragen te beantwoorden, … Ook wij moesten volledig virtueel werken. Bij elke bijeenkomst laadden we ons op aan de drive en verbondenheid die - zelfs via onze schermen - telkens weer voelbaar was. Ook die gedrevenheid hebben we als heel bijzonder ervaren, wetende dat er nog steeds coaches paraat stonden in de zomer van 2021. Dat een crisis - in dit geval opeenvolgende coronagolven - ook een kans kan zijn en leidt tot diepe verbondenheid, dat hebben we op een heel bijzondere manier kunnen ervaren. Natuurlijk waren er lasti ge en taaie momenten: klopt onze vaarroute nog? Houden onze zeilen het wel? Kunnen we die golven wel aan? Is er nog iemand fi t genoeg om ‘s nachts op het dek te blijven staan? Waar blijft de wind? Concreet? Ondanks het feit dat de zorginstellingen bijzonder positi ef reageerden, zagen we dat onze doelgroep maar beperkt uitreikte. Hoe kunnen we de drempel nog verder verlagen? Ook wij - als ploeg - konden de bekende teamfases niet omzeilen toen bleek dat het enthousiasme van het begin omsloeg in onderlinge spanningen over de koers, de rolverdeling, sterktes van de ene die de allergie van de andere prikkelden. En ook uitputti ng kwam om de hoek kijken. Blijkbaar resoneert er een patroon tussen zorgverleners en coaches: doorgaan, er willen zijn voor anderen, soms onze eigen grenzen negerend. Onze missie was gelukkig sterk genoeg om die turbulenti es te overkomen. En net dat verdiepte onze verbondenheid en de performanti e van onze ploeg. Oef, we could practi ce what we preach … Een bijzondere bijeenkomst, ten slott e, was de workshop met Lili waarbij we samen sti lstonden bij de vraag: “Wat is onze missie na corona?” Vrij snel landden we op hetzelfde punt. Het is een bijzondere, spannende en verrassende reis geweest en eigenlijk is onze missie bereikt. We hebben gerealiseerd wat we voor ogen hadden: een overstroomgebied zijn, crisishulp tot de situati e normaliseert en de reguliere systemen hun werk kunnen hervatt en (daar wilden we niet mee in concurrenti e treden vanuit onze vzw). We voelden en deelden toen ook verdriet. Deze reis heeft geleid tot bijzondere verbindingen en die gaan we missen. Wat zal blijven, is dankbaarheid voor alle steun die we hebben kunnen bieden en hebben mogen ontvangen. Face à la crise du Coronavirus, hôpitaux et maisons de repos se sont retrouvés dans une équati on infernale : protéger les vies tout en protégeant ceux qui protègent les vies. Et dans une humanité extraordinaire, la priorité des médecins, soignants et aidants a été de s’investi r, même au risque de leur vie, dans préservati on de leurs concitoyens en danger. Aider et soutenir a été pour moi un appel qui s’est matérialisé par un engagement direct et inconditi onnel aux côtés de Coaching For Heroes et par des livraisons de nourritures à des personnes qui se sont retrouvées dans l’isolement. Quel bonheur intense de se senti r uti le pour les autres, de pouvoir contribuer à sa façon pour le bien commun ou même un mieux être pour ceux qui sont dans la détresse. Merci à tous ceux qui nous ont fait confi ance et j’ai une très grande grati tude pour ces hommes et ces femmes qui ont pu exposer leur vulnérabilité pour toucher leur humanité afi n de se reconnecter à leur énergies vitales. - Patrick, Fondateur de la parti e Fr de Coaching for Heroes. No sound but the wind - Editors
42 Online Touch Home