In een boekje over boeddhisme las ik voor het eerst over meditatie. Daarin werd beschreven dat onze geest vertroebeld raakt door de drukte van de dag, net als een glas met modderwater dat steeds in beweging is. Wanneer je stopt met roeren en bewegen wordt het rustig; het zand en vuil zakken naar de bodem en het water krijgt zijn helderheid terug. In meditatie ervaren wij onze geest in zijn oorspronkelijke rust en helderheid. Er is een deel van de geest dat denkt en plannen maakt, herinneringen ophaalt, emoties en gedachten schept, dat zich waar wil maken via allerlei concepten en constructies. Daardoor blijft de oorspronkelijke staat van de geest verborgen. Deze oorspronkelijke staat van de geest – het diepste wezen van de geest – is onveranderlijk. stel je golven voor die opkomen Stel je golven voor die opkomen en weer verdwijnen in de oceaan. Zo komen gedachten en emoties op uit de geest, en keren er weer in terug. In het dagelijks leven is het ene (afgescheiden) deel van de geest druk in de weer met de golven. Zo blijft verborgen dat de geest de gehele oceaan is: de bewegingen van het water, het ijs en de voortdurende stilte in de diepte, alles wat erin leeft. Tijdens meditatie vertraagt de gedachtestroom (het ene afgescheiden deel van de geest) en ontstaan openingen die de oorspronkelijke staat van de geest, de oceaan, zichtbaar maken. 32
34 Online Touch Home