De bewoners en hun verhaal Peter en Teresa – een leven in het teken van de kunst Door Hans Het leven van Peter en Teresa speelt zich sinds hun late twintiger jaren af in Lytsewierrum, in het huis waar ze nu wonen, het huis waar ze ooit werkten, waar ze elkaar leerden kennen, waar ze samen lief en leed deelden en waar hun beide zoons, Wouter en Job geboren werden. Maar ook waar zij jarenlang hun exposities organiseerden en vele, vele bezoekers ontvingen met eigengemaakte appeltaart, waar zij hun bezoek trakteerden op beelden van andere kunstenaars, maar waar zij vooral de mooie en bijzondere schilderijen en tekeningen, die door Teresa gemaakt zijn, tentoonstelden. Het is door Peter inmiddels opgeknapt tot een parel in Lytsewierrum, de mooie en karakteristieke pastoriewoning tegenover de oude Gertrudiskerk uit 1557. Ooit uitgeleefd en enigszins verwaarloosd kon hij het huis kopen, maar toen ‘moest er nog wel wat aan gebeuren’. Behalve het huis kon ook de tuin wel ‘wat liefde gebruiken’, waar vooral Teresa zich toe zette en met een minstens zo mooi resultaat: een tuin met beschutting en een heerlijk uitzicht op de weilanden rond het dorp. Peter is in de jaren vijftig geboren in Leeuwarden en groeide daar op in een voormalige pastorie aan de Spanjaardslaan. Na de middelbare school vertrok hij naar Bolsward om te leren voor levensmiddelentechnoloog, maar dat beviel niet erg. Peter: “Ik heb de opleiding wel afgemaakt, maar dat was dat. In mijn studententijd was ik regelmatig vrijwilliger in een kindertehuis en toen vroeg iemand eens: “Waarom ga je dit niet als werk doen?” En dat zag ik wel zitten. Er was een stichting Browndale met 4 huizen voor kinderopvang in Friesland en daar kon je met de nodige levenservaring de inservice-opleiding doen. Ik ging daar in januari 1981 aan de slag. Dat huis was dus dit huis, waar een soort therapeutisch, gezinsvervangend thuis gevestigd was voor kinderen met problemen en die niet langer bij hun eigen ouders konden blijven. Het werk was heel intensief, want je woonde hier met 6 kinderen en 4 begeleiders (‘groepsleiders’) in feite 24 uur per dag en 7 dagen in de week met een paar vrije dagen per maand.” Teresa: “Je vormde met de kinderen en de andere leiders gewoon een gezin en een huishouding met de gebruikelijke dingen als boodschappen doen, eten koken, schoonmaken enzovoort. Doel van de opvang was om de kinderen, die instroomden in een leeftijd van 3 tot 16 jaar, uiteindelijk weer geschikt te maken voor een normaal leven, om ze vertrouwen te geven, om ze kind te laten zijn. Toen ik hier ging werken kwam er een meisje van 6 jaar, dat thuis gewend was om het hele huishouden te regelen. Ze had niet de gelegenheid gehad om kind te zijn. Ik moest heel langzaam beginnen haar vertrouwen te winnen en vervolgens heel langzaamaan al 33
34 Online Touch Home