Jeannet van Ommen is vrijwilliger in een hospice. Door Esther Ik ben er al langer door geïntrigeerd: het vrijwilligerswerk van Jeannet van Ommen uit Itens. Zij werkt als zorgvrijwilliger in een hospice in Sneek. Wat brengt iemand er toe om deze - lijkt mij zware - vrijwilligerstaak op zich te nemen en hoe houd je zoiets vol? Jeannet wil we me er wel over spreken en heeft hiervoor vooraf toestemming gevraagd aan de mensen van de Kime, het hospice in Sneek, waar ze sinds 2018 zo’n 4-8 uren per week wordt ingezet als zorgvrijwilliger. Hospice de Kime - een bijna als thuis-huis - is een gastvrije plek voor mensen die terminaal ziek zijn. Als de zorg thuis niet meer lukt kunnen zij hulp, gastvrijheid en verzorging bieden aan mensen voor wie genezing niet meer mogelijk is. Het hospice bevindt zich in een woonwijk in Sneek en wordt omringd door een grote tuin. Elke gast beschikt over een ruime kamer met eigen keukentje, royale badkamer. Bij iedere kamer hoort een terras. Verder kunnen gasten gebruik maken van een gemeenschappelijke huiskamer, bibliotheek of stiltekamer, samen met hun naasten. Ze hebben een eigen keuken waar ze de maaltijden bereiden. Er kunnen maximaal vier gasten tegelijkertijd verblijven in De Kime. Jeannet: “Er werken ongeveer 100 (!) vrijwilligers voor het hospice, waarvan ca. 75 zorgvrijwilligers zoals ik. Daarnaast is er nog een kookgroep die alle maaltijden bereiden, een tuingroep en een groep maakt schoon. Elke dag worden er 4x2 zorgvrijwilligers ingezet en we draaien vervolgens in duo’s shifts van (ca.) vier uren. De vrijwilligers zijn er tussen 7:00 en 23:00 uur. Daarnaast is er nog Thuiszorg die de verpleegkundige zorg verricht rondom de gasten.” Want dat is hoe ze genoemd worden: ‘gasten’. De gasten in het hospice zijn nadrukkelijk geen patiënt voor de zorgvrijwilligers en de zorgvrijwilliger in het hospice verricht nadrukkelijk geen verpleegkundige of (zorgtaken): “Wij zijn er voor het maken van een praatje, het voorlezen van de krant, ondersteunen bij eten of drinken of gewoon ‘er zijn’, maar helpen tevens de verpleegkundige bij de dagelijkse zorg. Mensen kunnen op een bel drukken als ze ons nodig hebben en dan komen we om de gast te ondersteunen.” Jeannet vertelt verder: “Dat kan echt van alles zijn. Dat mág ook van alles zijn. Echt, hoor. Bijna niks is onmogelijk. Afgelopen zomer is er nog een trouwceremonie in het hospice georganiseerd, zodat een moeder toch bij het huwelijk van haar dochter kon zijn.” 29
30 Online Touch Home