Spoken terroriseren het stadje al zo lang. Ze dwalen daar door de straten in het centrum, en wonen in de gebouwen. Als ze het ergens niet mee eens zijn, dan zeggen ze dat gewoon, en gebruiken daarvoor een ongeluk of een vreemde gebeurtenis, of een ramp. En daarom is iedereen in het stadje bang, zo bang. Zij willen dat er meer vlees gegeten wordt, kip, kip, kip met rijst, om zo de boekrollen te vervangen. Men moet meer eten, en minder leren. Men moet meer eten en minder werken, minder leven. Dienbladen en vleesschotels vliegen door de open ramen, waar dat vroeger nog boekrollen waren. Er is veel veranderd sinds de spoken kwamen. Eerst was het stadje gewoon een boom, maar nu is alles versteend en grauw geworden. Het stadje is verspookt tot een spookstad. Kip met rijst, lijst, in lange Chinese gewaden. Kip met lijst, opdat het stadje vergrijst. Het jonge willen ze niet, daar zijn ze bang voor. Dat is hen te druk. Dan moeten ze teveel lezen, en ze hebben een hekel aan lezen, zo’n hekel. Nee, ze dansen lieven als ballerina’s in het rond om al hun zorgen te vergeten, daar in het stadje Haugstrasse. En daarnaast lag het stadje Haugzchwarze, maar dat bestaat niet meer, want dat is al geheel door de spoken verslonden,
111 Online Touch Home