en Haugstrasse wacht hetzelfde lot Boekrollen zijn er niet meer, maar nog wel enkele spookrollen, Bezoek je zo’n spook dan is het als een kermis attractie, Veel betalen, veel huiveren, veel moeten incasseren, maar dan is er kip met lijst Daar marcheren de spoken door de straten, met hun vreemde maskers, Ik had eens een meisje lief, maar zij werd ook meedogenloos door hen verslonden, Wat moet ik doen ? Ze is slechts nog een spookbeeld. Soms ga ik naar het stadje Herzenkopf, daar is het nog wel te leven, Daar is een ieder die ik ooit verloor, maar slechts op tv en in de boeken, en als etalage poppen, Ik heb er genoegen mee genomen, maar ik ga telkens terug naar Haugstrasse, om op beterschap te hopen Ik kan me daar niet bewegen, nee, alles gaat zo traag, totdat ik een van hen ben geworden, Alleen een spiegel doet mij ontwaken Tot zover de droom. Laten we beseffen dat alles vertraagt en weer terug gaat naar de geschiedenis. Die geschiedenis is demonisch, maar die moeten we ontzegelen. Alles moet gedaan worden vanuit armenbewustzijn, elke stap die je zet, anders ben je schuldig aan de vraatzucht van het westen, en heb je het bloed van de armen aan je handen, en hetzelfde geldt als je het vegangelie niet predikt. Bovenstaande gaat ook over de zegels van Heidelberg. De mens moet
112 Online Touch Home