empathische overheid dealen met onzekerheid Het vraagt om lef, het ‘tegendraadse management’ van Joke. ‘Misschien wel een beetje’, lacht ze. ‘De vraag is: hoe ver durf je te gaan in het centraal stellen van de leefwereld? En kun je dealen met onzekerheid? Nou, ik wel, maar het blijft een worsteling en een blijvende zoektocht naar het juiste evenwicht. Kaders heb je immers altijd, maar die kaders kun je oprekken, of de ruimte binnen die kaders pakken. Ikzelf kies ervoor om de kaders wat te vervagen.’ De effecten van de coronacrisis lijken op het eerste gezicht op de hand van Joke. ‘Ik zie dat niet de systeemwereld, maar de leefwereld momenteel dominant is. Dat maakt dingen vloeibaar. Ook de digitale transformatie gaat -weliswaar noodgedwongen - met sprongen vooruit. Tegelijkertijd heb ik daar zorgen over. Kantoormensen verliezen de voeling met de mensen voor wie ze het doen en de mensen mét wie ze het doen. Op kantoor heb je soms aan een half woord genoeg. Digitaal is dat veel lastiger. Ik zie hoeveel energie het kost. Gelukkig zijn de mensen die bij waterschappen werken heel adaptief. Het zit in de aard: wij leven en werken dicht op het water. Dan zit aanpassing in je genen. Maar toch hoop ik dat het menselijk contact snel hersteld wordt. Misschien had je het inmiddels begrepen: de menselijke maat is de rode draad in alles wat ik doe. Dat zal ook voor de overheid van de toekomst blijven gelden.’ • Dit interview is verschenen in augustus 2020 Waterzuivering, Fotografie Ivan Bandura
28 Online Touch Home