Bij de rijksoverheid is Bob Papenhuijzen, CIO bij het ministerie van Veiligheid en Justitie, pleitbezorger voor publiekprivate samenwerking. Maar ruim een jaar nadat hij op het genoemde Ontmoetingsplein een oproep deed om ‘met veel enthousiasme de weg naar ICT-PPS in te slaan’, moet hij toegeven dat het niet erg hard gaat: “Het blijft vooralsnog ontzettend lastig om zo’n project te realiseren. Maar de winst is dat de geesten er wel steeds meer rijp voor raken. Niet alleen bij de overheid, maar ook bij het bedrijfsleven. Je merkt bij leveranciers een groeiende belangstelling om zich op dit vlak te manifesteren.” Wat Papenhuijzen in het bijzonder aanspreekt in PPS-constructies op het gebied van grond, weg- en waterbouw, is het denken in levenscycli: ontwikkeling, bouw, onderhoud en beheer. “Ik heb gezien dat dergelijke duurzame samenwerking wederzijds voordeel oplevert. Natuurlijk realiseer ik me dat je deze praktijk niet zomaar kunt transplanteren naar de ICT-sector. De dynamiek van de technische ontwikkelingen is daar veel groter, waardoor je op een heel andere manier moet omgaan met de tijdsfactor en met innovatie. Tegelijkertijd heb ik de heilige overtuiging dat er elementen zitten in het PPS-concept die ons kunnen helpen om zaken slimmer, duurzamer en profijtelijker aan te pakken.” Er is volgens Papenhuijzen al veel te winnen als je de verschillende levensfasen van een project kunt samenvoegen in één aanbesteding. “Een voorbeeld. Nu kan het nog gebeuren dat er een opdracht wordt verleend aan een marktpartij voor de ontwikkeling van een nieuw systeem, dat vervolgens in beheer moet worden genomen door een eigen ICT-beheerorganisatie. Wat je dan krijgt is dat de partij die bouwt het minimaal oplevert, terwijl de partij die het vervolgens moet beheren, gaat protesteren tegen de staat van oplevering: dat ze het zo niet kunnen beheren, dat de documentatie incompleet is, dat wijzigingen lastig zijn aan te brengen enzovoort. Kortom: 26 oeverloze discussies. Het is veel simpeler bouw, beheer en onderhoud aan één consortium te gunnen, en daar de verantwoordelijkheid te leggen voor het vinden van de gulden middenweg tussen ondoorgrondelijk en goud op snee.” Leren van buren Voor voorbeelden van PPS in het ICT-domein moeten we naar het buitenland. Het Expertise Centrum (HEC) concludeert in het rapport ‘Leren van Buren’ dat “de voorbeelden van de belastingdienst uit het Verenigd Koninkrijk en het ministerie van Defensie uit Duitsland ons leren dat ICTuitbesteding de overheid de mogelijkheid biedt om, ondanks toenemende Bob Papenhuijzen, CIO bij het ministerie van Veiligheid en Justitie: “Het is veel simpeler bouw, beheer en onderhoud aan één consortium te gunnen.” Sylvia Roelofs, directeur van brancheorganisatie ICT~Office: “De vraag is al lang niet meer óf die samenwerking beter moet, maar hoe.” complexiteit, zowel de uitvoering als de kosten van haar ICT-dienstverlening beter te beheersen. De dienstverlening aan burgers en bedrijven kan hierbij minimaal op hetzelfde niveau blijven en zelfs verbeteren. Ook de kosten behoeven niet hoger te zijn dan bij zelf doen, terwijl op lange termijn besparingen mogelijk zijn.” Het gaat dan om het Britse ASPIRE, een partnerschap tussen Capgemini en de Engelse belastingdienst (HMIR). Capgemini stuurt een consortium van bedrijven aan dat de ontwikkeling en het beheer van ICT-diensten grotendeels overnam van de voormalige Inland Revenue. Capgemini verwierf het hele programma voor een bedrag van € 3,3 miljard voor tien jaar. De contractwaarde liep vervolgens, na een fusie van ministeries, al snel op naar € 9,9 miljard. Tot de geleverde diensten horen de heffing van de loonbelasting, BTW en accijnzen.
27 Online Touch Home