Van de redactie MAGAZINE Until all are free mee.’ Later kwamen we bij een park aan. We stapten allemaal uit. María zei: ‘Ze komen ons hier halen en nemen ons mee naar een club. Daar kunnen we doen wat we willen.’” Daarna werden ze echter niet naar een club, maar naar een hotel gebracht. In de bar van het hotel zag Francesca dat er verschillende jonge meiden aan het werk waren. Met een schok realiseerde ze zich dat ze was bedrogen. “María verdween en sprak nooit meer Haar uitbuiter had goede contacten bij het gerechtshof met me. Ze had me verhandeld.” Elke dag moest ze werken van zeven uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts. Vrije dagen bestonden niet. “Wij moesten als tienermeisjes contact maken met de mannen in de bar,” vertelt ze. “Als een man geld gaf, moest je samen met hem naar het hotel gaan dat eigendom was van de eigenaar van de bar, Mikin*. De mannen betaalden slechts vijf dollar voor zo’n uitje.” VERDOVING Francesca herinnert zich niet hoeveel mannen betaalden om haar uit te buiten: “Ik weet alleen dat het er heel veel waren.” Om de pijn te verdoven, greep ze naar de drugs en dronk ze de alcohol die de mannen haar gaven. Ze had geen mobiele telefoon en kon niemand buiten het hotel bereiken. De bareigenaar dwong haar om te werken, onder dreiging dat ze anders geen geld kreeg en nooit meer mocht vertrekken. “Ik wil je daar niet zien zitten en niets doen,” herhaalde hij vaak. Het waren gruwelijke maanden. “Ze sloegen me met een knuppel als ik hun klanten niet wilde bedienen,” zegt Francesca. “Ze verkrachtten me, drogeerden me en vaak gaven ze me geen eten. Soms barstte ik in huilen uit en wenste ik dat ik dood was.” MOEDIGE STAP Bij de bar stonden altijd veiligheidsmannen die de omgeving bewaakten. Op een dag zei Francesca tegen één van hen dat ze een telefoon nodig had. “Ik moet een ander meisje bellen om eten te brengen,” loog ze. De man geloofde haar en gaf haar zijn telefoon. Vervolgens belde ze een familielid. Haastig legde ze uit in wat voor situatie ze was beland. Ze nam een enorm risico, maar deze moedige stap pakte goed uit. Dankzij haar telefoontje konden Francesca’s ouders een officiële aanklacht indienen dat hun dochter werd uitgebuit. Bovendien konden ze enkele cruciale details geven over haar verblijfplaats. Het Openbaar Ministerie schakelde IJM in voor hulp. Op 21 november 2015 voerden Dominicaanse politie en IJM een bevrijdingsoperatie uit. Ze vonden en bevrijdden Francesca, samen met negen andere meisjes en één jongvolwassene. De dag na de bevrijding werden Francesca en de andere meisjes naar een veilige opvangplek gebracht. Ze kregen traumazorg en medische hulp voor de medische complicaties die optraden als gevolg van het maandenlange misbruik. IJM-medewerker Luz del Alba hielp Francesca bij haar terugkeer naar haar familie in Santo Domingo. “Ik ben onder de indruk van haar veerkracht en positieve instelling,” zegt ze. DRUK UIT GEMEENSCHAP De weg naar gerechtigheid was zwaar. Mikin, de eigenaar van de bar, was een belangrijk persoon in de lokale gemeenschap. Hij was vader van een lokale rechter en schoonvader van één van de drie rechters van het gerechtshof waar hij zich moest verantwoorden. Vanuit de lokale gemeenschap werd er voortdurend druk uitgeoefend om Mikin vrij te krijgen. Het Openbaar Ministerie en IJM bleven echter zoeken naar recht en waarheid. Uiteindelijk werd Mikin in september 2015 schuldig bevonden aan seksuele uitbuiting en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Over María, de vrouw die haar verhandelde, zegt Francesca: “Ik heb haar vergeven. Ik koester geen wrok in mijn hart. Ik laat het in de handen van God. Hij is degene die weet hoe Hij recht moet doen.” Inmiddels heeft Francesca een opleiding tot schoonheidsspecialiste afgerond. Ze is moeder van een dochter. “Ik ben heel dankbaar voor wat IJM voor mij ‘Ik wil een stem zijn voor mensen die uitgebuit worden’ heeft gedaan,” zegt ze. Ze wil een stem zijn voor mensen die uitgebuit en geëxploiteerd worden. Zo vertelde Francesca haar verhaal tijdens een conferentie waarbij de First Lady van de Dominicaanse Republiek en andere politieke leiders aanwezig waren. Haar verhaal maakte diepe indruk en bracht een stroom aan reacties op gang: beloften van steun en toezeggingen om het rechtssysteem te verbeteren. Francesca vecht door. Voor alle meisjes die nog in angst leven. “Ik laat me door niemand verslaan.” * Francesca, María en Mikin heten in werkelijkheid anders. 17
18 Online Touch Home