“Ik wilde u laten weten dat ik enige testen bij uw kleinzoon heb gedaan. Tot mijn spijt moet ik zeggen dat zijn benen verlammingsverschijnselen vertonen. Voorlopig houden wij hem geïsoleerd en kijken hoe het verloop is. Houd u het bezoek kort!” “Opa… Oma!” riep René blij verrast uit. Zijn ogen straalden van blijdschap – en van koorts – toen zijn grootouders zijn kamer binnen schreden. Ondanks hun tengere postuur straalden ze een vriendelijk soort gezag uit. René wist dat ze beiden op sociaal en politiek gebied zeer actief waren geweest. Opa Van Ruijven had zelfs namens de SDAP als gedeputeerde in de Provinciale Staten voor Overijssel zitting genomen. Hij werkte in die tijd als leraar voor de koloniale land- en tuinbouwschool in Deventer. Oma was strijdbaar geweest voor het vrouwenkiesrecht en hielp nog altijd mensen waar ze kon. Wat was René blij dat hij hen zag. Opa wist alles en van oma hield hij zielsveel. Dolgelukkig omhelsde hij zijn oma die met haar hand over zijn haar streek. Niet in staat om zichzelf te stoppen, begon hij te huilen. “Och, jongen toch,” stamelde zijn oma. Ook zij had tranen in haar ogen. René keek op en veegde zijn tranen snel af. “Niet huilen, oma,” probeerde hij haar te troosten. “Het zal wel een heel gemene griep zijn, maar ze gaan me beter maken.” Hij overhandigde haar een nauwelijks gebruikte zakdoek, waarmee ze haar tranen droogde. “Welzeker,” sprak nu zijn opa. Zijn diepe en rustige stem kalmeerde hen allemaal. “We wilden je nog snel groeten en gaan nu naar huis zodat gij, jongmens, kunt gaan rusten en zodoende aan het herstel kunt gaan werken. Wij zullen elkaar spoedig weerzien.” Hierop omhelsde ook hij zijn kleinzoon en begeleidde zijn vrouw de kamer uit. René keek hen na en zag dat oma onvast op haar benen liep. Opa moest haar ondersteunen. Ze zou toch ook niet ziek worden, dacht René bezorgd. De emoties hadden hem uitgeput en hij viel direct weer in een diepe slaap. Die avond werd René wakker in zijn kamer, hij was alleen. “Ik moet naar de wc,” dacht hij warrig van de koorts. Maar zijn benen deden niets meer. Hij probeerde dezelfde oefeningen te doen, waarmee 11
12 Online Touch Home