titatieve ‘targets’ op pad gestuurd worden en hun eigen salaris via fraudebestrijding moeten terugverdienen? Regelmatig werden diegenen die hierbij vragen plaatsten weggezet als knorrige conservatieven. Pas achteraf bleek heel vaak hun gelijk – maar ze kregen het zelden. Als het kalf verdronken is, organiseert men een evaluatiecommissie die concludeert dat niemand echt schuldig was, maar dat er verder niets meer aan te doen of te veranderen is. Het boek van Fokkema kan daarom ook een ontnuchterend medicijn zijn voor beleidsmakers. Hopelijk helpt het hen om zich te realiseren hoeveel inzet en ervaring én flexibiliteit hun eigen medewerkers hebben, waaraan men niet hautain als betweters voorbij moet gaan. Men kan daar juist veel profijt van hebben. Veel organisaties en bedrijven in Nederland slagen er niet in om een goede balans te realiseren tussen in stand houden en veranderen, tussen constructief doorgaan en noodzakelijke innovaties. Daarom gaat men vaak mee in een kortzichtige mode en heeft men weinig zicht op de langetermijnveranderingen die wel degelijk om aanpassing vragen. Dat wordt heel duidelijk zichtbaar in het economie-onderwijs. Juist hier lijkt het conservatisme troef. Terwijl juist in de economie zich grote veranderingen aandienen. Daarom ook is het jammer dat Fokkema uitgerekend nu stopt. Als ik het goed zie, is het vakgebied waarop we ons beiden op een heel eigen manier bewegen – Fokkema is ‘echt’ econoom, ik ben als filosoof vooral kritische observant – toe aan een ingrijpende vernieuwing waar veel mensen voor nodig zijn die hun schouders eronder willen zetten. 11
12 Online Touch Home