• Hoofdstuk 8 gaat in op de ontwikkelingen in de meest recente geschiedenis onder de kabinetten-Rutte. De overheid trekt zich nog verder terug en bezuinigt op armoedebestrijding en cultuur. De samenleving valt in het tweede decennium van deze eeuw uiteen in sociale bubbels. • De Derde Tussenstand maakt een voorlopige eindbalans op. De coronacrisis legt de zwakheden van de moderne samenleving pijnlijk bloot, zoals het slecht functionerende overheidsapparaat, de kwetsbare gezondheidszorg, de kansenongelijkheid in het onderwijs en de schijnbaar onstuitbare milieuverontreiniging. De neoklassieke theorie biedt geen oplossingen. • Hoofdstuk 9, tot slot, legt de belangrijkste vraag op tafel: hoe komen we uit al deze problemen? Hoe bouwen we een maatschappij met ruimte voor betaalde en onbetaalde verplichtingen, ontspanning en voldoende welvaart voor iedereen? De opiniemakers wijzen nogal eens naar de overheid. Die moet meer naar de burgers omzien, meer optreden als een zorgzame overheid. Dat is zeker waar. Maar we moeten ook naar onszelf kijken: wat kunnen wij zelf doen om niet verstrikt te raken in de ratrace van een dolgedraaide samenleving? Een aantal denkrichtingen ter inspiratie om samen een nieuwe weg in te slaan. In elk hoofdstuk doe ik ook verslag van mijn persoonlijke ervaringen, al was het maar om mijn algemene beschouwing af te wisselen met wat human interest. 19
20 Online Touch Home