- 1 - Het kantelpunt Het is 16 februari 2019. Ruim tien jaar geleden is mijn vader overleden. Ik denk aan hem. Hoe was hij voor mij? Wat betekende hij voor me? Mijn eigen leven passeert daarbij de revue, met enkele hoogtepunten en vele dieptepunten. De dieptepunten herinner ik me helaas scherper. Ze drukken een stempel op mijn bestaan en vormen mij tot de mens die ik geworden ben. Aan sommige momenten wil ik liever niet meer herinnerd worden. Ik verdring ze. Andere herinneringen heb ik later aangevuld, positiever ingekleurd, rooskleuriger gemaakt. Het verlangen naar fundamentele behoeftes als waardering, erkenning, je gezien en gehoord voelen, geborgenheid en veiligheid is nog steeds aanwezig. Op een dag als vandaag voel ik die behoefte meer dan ooit. Het is mijn gewoonte om een aantal keer per jaar het graf van mijn vader te bezoeken: op zijn sterfdag, zijn verjaardag en op Allerzielen. Dan zet ik een aantal bloeiende planten neer. Daar hield mijn vader van. Bij mijn vertrek laat ik het graf opgeruimd achter. Dat kost mij nauwelijks tijd, want mijn moeder komt veelvuldig en zorgt ervoor dat zijn graf netjes blijft. Meestal neem ik haar mee als ik op dit soort dagen het graf van haar man bezoek. Het ligt op een begraafplaats in het dorp waar zij woont en het is een kleine moeite om haar eerst op te halen. 11
12 Online Touch Home