In Memoriam FRANKLIN KOPPEN Deze week ontving ik het droevige bericht, dat mijn oud Honda-collega en Honda-vriend Franklin Coppen op 66 jarige leeftijd is overleden. Slechts een paar weken geleden belde Franklin mij nog. Ik voel me heel ziek en denk dat ik het coronavirus heb. Even later kreeg ik nog een appje van Franklin: ik lig op ic en dit was de laatste van Franklin aan mij. Toen ik in 1982 bij Honda Nederland begon, werkte Franklin er al een aantal jaren op de garantieafdeling. Na verloop van tijd kreeg ik steeds meer met Franklin te maken met allerlei garantiekwesties. Het meest hebben wij samen gewerkt met de specialsales van met name de politiemotoren. Ondanks, dat wij totaal verschillend waren, vele heftige discussies hadden, konden wij altijd heel goed met elkaar opschieten en samenwerken. Meerdere malen hebben wij samen met nog een collega de 4 jarige Europese aanbesteding voor overheidsmotoren binnen gehaald. Franklin was een kleurrijk figuur, soms gort droge humor, vaak ongepolijste opmerkingen en met een hele sterke eigen mening. Het was zwart of wit, ja of nee, goed of niet goed en het grijze gebied hier tussen in bestond simpelweg niet. Voor mijn tijd, zei een dealer; als ik dat niet vergoed krijg, stap ik nu in de auto en kom ik even naar jou toe. En inderdaad binnen een half uur was de dealer gearriveerd in Ridderkerk en liet Franklin aan zijn lange sterke armen op de eerste verdieping uit het raam bungelen. Iedereen op kantoor volledig in paniek, maar de dealer van het type grote mond, maar met een hart van goud, liet hem niet vallen en zette Franklin weer op de vloer. Echter de dealer kreeg niet zijn zin! Voor sommige dingen had Franklin ook een perfect geheugen. Een demonstratie van mij van een dynamo, waarbij de bedrading in rook op ging, werd ik jaren later nog steeds aan herinnerd. Als een collega of een dealer vaak een bepaalde opmerking maakte, dan had degene zomaar een bijnaam. Om er een paar te noemen:, daar wordt ik niet vrolijk van, kan er nog geen roggel aan verdienen, ja Coppen, de kleine generaal, die broek is ons veel te groot, de badmuts, de pastoor, de verpleegster, dan zijn de rapen gaar, die lange, heb jij wel eens met zo’n zacht hamertje een tik tegen je hoofd gehad, kan met de prijs niet meekomen, etc. Voor Franklin, voor mij en nog een kleine groep was het dan direct duidelijk over wie het ging. Ook in het imiteren van dialecten, of het nou iemand uit Overijssel, Groningen of Limburg was, ging hem vreselijk goed af. Op een zeker moment, moest Franklin de verkoop van de crossers gaan doen, dit ondanks dat hij zelf nooit gecrosst had, of zelfs op een crossbaan geweest was. Franklin liet zich helemaal bijpraten/bijscholen door een crossdealer en ging elk weekend naar een cross om rijders aan te moedigen of contact met de crossdealers te houden. Hij was echt in staat om een Honda rijder helemaal op te winden, die dan wel de kopstart nam en vervolgens in het zand beet. Boerensluwheid bezat hij ook en van hem leerde ik het begrip “vraag creëren”. Ik heb er nog maar een paar, ben los, ga mijn uiterste best doen om er nog een paar te bestellen en ja het is me gelukt, ik kan er weer een aantal leveren. Vroeger op kantoor had Franklin altijd een spijkerjasje aan, maar vanaf een zeker moment strak in het pak. Toen wij samen midden in de zomer met een temperatuur van boven de 35°, op bezoek gingen bij een wagenparkbeheerder in het zuiden des lands, had ik geen stropdas bij me. Respect voor de klant en dan moet je een stropdas om volgens Franklin. Wie schets de verbazing dat desbetreffende wagenparkbeheerder met ons in gesprek ging, gekleed in een Hawaiishirt, een boxershort en op sandalen. Meestal wist ik binnen 5 minuten, of zo’n wagenparkbeheerder ook enige affiniteit met motoren had. Eén keer, zat ik hier volledig naast. Later, bleek deze wagenparkbeheerder enkele Laverda’s bezat, er helemaal idolaat van was en veel van wist. Franklin wist mij hieraan altijd te herinneren. Brieven beantwoorden had hij geleerd op de afdeling klantenservice en dat lag hem erg goed. Ooit heeft Franklin een hele dag gedaan over het beantwoorden van een brief over een netelige kwestie. Deze brief bleek later goud waard te zijn. Franklin moest je kennen, maar als Franklin je mocht, dan ging hij voor je door het vuur. Een collega heeft dat ooit mogen ervaren, zelfs zijn baan zette hij dan op het spel. Voor een zeer omvangrijke technische kwestie gingen wij samen naar het hoofdkantoor van Honda Motor Europe North in Offenbach. De servicemanager van Honda Motor Europe North gaf uitleg over de zaak, zoals ik er ook tegen aan keek. Maar al relativerend kon je het één-en ander ook in een ander perspectief zien. Een perspectief en zienswijze, zoals Franklin dit al altijd zag. Mijn mond zakte open van verbazing. Eén en ander heb ik belicht in een nutshell. Sommige onderwerpen heb ik hier bewust niet aangevoerd, aangezien deze politiek gevoelig liggen, zoals Franklin, dat zo mooi kon zeggen. Vlak voor de start van een MotoGP wedstrijd of MXGP kreeg ik vaak een appje. Tromp san zit je er klaar voor? Jetz geht los! Of kat in bakkie, hij gaat winnen! Helaas, ik zal nooit meer een appje krijgen van Franklin. Zal bij elke wedstrijd terug denken wat voor vele leuke dingen wij samen hebben mee gemaakt. R.I.P. my friend! Eddy Tromp
16 Online Touch Home