Naast mijn rol als voorzitterschap directeur en medeeigenaar van Koskamp, had ik vanaf 2011 ook het van Vrooam op me genomen. Vrooam is een netwerk van prachtige familiebedrijven, waarin we gezamenlijk werken en afspraken maken. Dat is iets waar ik veel waarde aan hecht, maar het kost ook veel tijd en aandacht. Naarmate Koskamp bleef groeien, merkte ik dat het steeds moeilijker werd om beide rollen goed te combineren. Ons bedrijf breidde zich uit met nieuwe afdelingen en er kwamen steeds meer mensen bij. Het werd gewoonweg te veel om alles te combineren. Er brak een nieuwe tijd aan binnen ons bedrijf. Voor het eerst in onze geschiedenis werd een extern persoon aangesteld als algemeen directeur: Tim Heinen. Dit was voor ons als familiebedrijf een behoorlijke verandering. Toch was Tim geen vreemde voor ons. Hij werkte al zo’n tien jaar bij Koskamp en had in die tijd al veel verantwoordelijkheden op zich genomen. Hij fungeerde eigenlijk al als adjunct-directeur. Toen ik in 2019 vijftig werd, wilde ik voor het eerst een wat langere vakantie maken met mijn gezin. Drie weken vakantie naar Amerika, zonder voortdurend gebeld te worden of beslissingen te moeten nemen. Dat was het moment waarop ik met Tim ging praten. Ik vertelde hem dat ik Koskamp en Vrooam beide geweldig vond, maar dat het tijd werd voor vernieuwing binnen ons bedrijf. “Vers bloed”, zoals ik dat noemde. In die gesprekken heb ik tegen Tim gezegd dat ik graag directeur zou wilde worden. eindverantwoordelijkheid dragen. dat Dat hij hij over de de Koskamp algemeen volledige zou IEPEN HÛS IN FRIESLAND: een dag vol verrassingen Na de overname van Bosma besloot Koskamp om een bekende traditie van Den Ham mee te nemen naar Friesland: de open dagen. De vestiging in Friesland was groot en indrukwekkend met twee verdiepingen en zelfs een lift. Om bezoekers naar de bovenste verdieping te krijgen, bedacht men een creatieve oplossing: een medewerker werd ingezet als piccolo bij de lift. Alles verliep volgens plan, maar elke keer wanneer de piccolo een groep naar boven bracht, schonk hij onderweg ook een biertje... Het werd al snel gezellig. Zoals wel vaker, liep het op een bepaald moment net even anders dan verwacht. Op een gegeven moment pakte de piccolo spontaan de microfoon en sprak met volle overtuiging: “Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. De tijd van gaan is nu gekomen, want morgen moeten we allemaal weer aan het werk.” De boodschap had een onverwacht sterk effect. Binnen een kwartier was het pand leeg; 400 bezoekers vertrokken haastig. Bram Teun vertelde “ik was woest”. De volgende dag vroeg hij de verantwoordelijke medewerker om uitleg. Zijn verklaring? “Ja, dat komt door het pak. Zodra ik het aantrek, krijg ik “beslissingsdrang”. Dan gebeuren dit soort dingen.” 13
14 Online Touch Home