Om in byld te krijen oer it libben fan doe en no, wurdt de pinne dizze kear oan ien fan ús âldere ynwenners fan Mantgum oerlange. Wilens in tal besites oan hûs en ûnder it geniet fan in bakje tee mei wat lekkers der by, kamen de ferhalen oer tafel. De ferteller wol graach ûnder de namme “Tsj. B” yn 'e Mandeguod komme. It hat allegear te krijen mei it feit dat hy wol in bytsje fan riedsels hâldt. Der sille grif minsken wêze dy’t foar it ferstân hawwe by hokker persoan ik oanskood bin. En sa net?, alhiel net slim want it sil oan syn skiednis neat feroarje. En dat is wêr’t it hjir om giet. It giet om in tiidsbestek fan goed 80 jier. Dat der yn in koart skoft tiid in protte feroare is kin elkenien wol begripe. Dy ûntwikkelingen geane wol troch. “De tiid hâldt gjin skoft”. Om’t it oer in frij great tiidsbestek giet wurdt it ferhaal oer de kommende útjeften fan Mandeguod ferspraat. Mei de titel “Sa wie it doe” Tsj. B syn ferhaal Fan de earste pear bernejierren wit ik net folle, ja wol dat der gauris kâlde winters wiene. Fanwege dy kjeld krigen je jûns in krúk mei op bêd. Dy waard foar it op bêd gean ûnder de tekkens lein om it bêd foar te ferwaarmjen. Ja, der moast goed op it jonkje past wurde en fansels ek op de oare bern. It wie bytiden sa kâld dan hongen moarns by it wekker wurden de iispegels oan de tekkens. Hjoed de dei kinne jo it je amper mear foarstelle. Pake Tjerk mei my 10 Mandeguod Ik bin berne op in buorkerij ûnder Raerd. Twa jier letter krige ik der in bruorke by, Hink. Om ûngelokken foar te kommen waarden wy op it hiem gauris oan it tou setten. Earst wy oan’t
13 Online Touch Home