14

Ferdidiging ôfslútdyk Bunker op ‘e ôfslútdyk De bunkers op ‘e ôfslútdyk wienen in rare bariêre foar de Dútsers. Wy hearden de kanonnen bolderjen, mar al gau krigen de oanfallers yn ‘e gaten dat sy de ynname fan de ôfslútdyk wol ferjitte koenen. Doe setten de Dútsers de oanfal yn op de saneamde Hollânske wetterliny wêr mei oare troepen nei de Utertske Heuvelrêch. En dat mei help fan de luftwaffe. Der wie gjin kearen oan. En ús regear wie doe sa ferstannich om it mar op te jaan. Ik bin en wie doe ek bliid dat men mei fjochtsjen op hâlde. Dit beslút hat in hiel soad libbens besparre en it joech my ek in sekere rêst. Ik sil de iennigste net west ha, dy’t sa tocht hat. Stadichoan waarden de problemen dêrnei grutter en grutter. Wy hawwe mei makke dat in groep Dútske soldaten dy’t boer wienen by ús yn it bûthús stiene te gûlen doe ‘t se seagen hoe moai wy it noch hienen. Dat ien man makke hie, dat dizze oarloch ûntstean koe mei al syn ferskriklike dingen. Hitler hat in great loeder west. Mear in dom bist as in minske. It lêste winterskoallejier dat ik op de legere skoalle siet, ferjit ik nea wer wat de winter oanbelanget. It koe doe tige winterje. De greate swarte kachels yn ús skoallelokalen moasten goed opstookt wurde om it yn skoalle waarm te krijen. As wy moarns yn skoalle kamen, wie sa’n kachel wolris gloeiend read fan it fjoer. Der siet in stek om hinne foar de feiligens. As der dan wer ris snie kommen wie, waarden der klompen, learzens, jassen, wanten en mûtsen om it kachelstek hinne lein. Master Duisterhout wie net te beroerd om dat saakje sa no en dan wat om te kearen. Der waard stookt mei kooks. (grutte koalen) De warmtegolven seagen je wol boppe de kachel útkommen. It wie sa wol smûk yn it lokaal. Ik leau net dat wy dan kâld wienen. As wy dan al sa wat learende yn de skoalbanken sieten en wy seagen de snieflokken dwarreljen, dan hiene wy wer sin oan it frije kertier. Dêrnei hiene de famkes hantwurkjen. In skofte siet ik as ienichste jonge allinne mei de famkes yn de klasse. Myn kameraden (maten) wienen siik of mei it turfskip fuort. Juffer sei: “Do kinst wol mei de famkes hantwurkje”. Sa sein sa dien. De keunst fan it sokstopjen haw ik my doe oan leard. Anneke Bloem (no myn buorfrou frou van der Ende) wie ien fan 12 Mandeguod

15 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication