Enkele reis vanuit Nagorno-Karabach Koningin Máxima zei het destijds al: “De Nederlander bestaat niet.” En ze had volgens mij volkomen gelijk. Iedereen heeft immers zijn eigen afkomst, zijn eigen gewoonten, zijn eigen taal, zijn eigen godsdienst, zijn eigen talenten, noem maar op. Ook de Mantgumer bestaat niet. Maar goed ook! Stel je voor dat alle Mantgumers hetzelfde jasje, de zelfde wipneus, hetzelfde blonde piekhaar onder hetzelfde hoedje en dezelfde korte o-beentjes hadden! Gelukkig zit er heel wat verscheidenheid onder de Mantgumers. Eén van deze Mantgumers is de Armeense Esmer Hasmik Vardanov. Geboren in Azerbeidzjan, nu al zo’n 15 jaar gelukkig in Mantgum. Toen ik haar laatst op straat tegenkwam, vroeg ik of ze het goed vond dat ik een verhaal over haar zou schrijven in Mandeguod. Een vraag waar ze enthousiast en misschien ook wel een beetje verbaasd ‘ja‘ op antwoordde. Een paar dagen later – met mijn agenda in de tas – belde ik aan bij haar huis aan de Swannedrift om een tijd af te spreken voor ons vraaggesprek. Meteen werd ik binnengenodigd, Esmer plantte mij op de bank en wat haar betrof konden we los! We moesten meteen lachen om dit misverstand. Want ja, hier in Nederland willen we altijd eerst in onze agenda een afspraak maken. Maar Esmer is het zo gewend: als je langskomt maken we alle tijd voor je vrij. Een hartelijkheid waar we hier weer niet aan gewend zijn… Hoe dan ook: we hebben diezelfde week nog een hele avond aan de tafel zitten praten. Met geregeld ook een bijdrage van Esmer’s man Wanja Vardanov. 8 Mandeguod Esmer Hasmik Vardanov
11 Online Touch Home