Eenmaal in Nederland aangekomen, begint het zenuwslopende gereis langs asielzoekerscentra door het hele land. Eerst opvang in het AZC in Zevenaar, later 15 dagen in een grote tent in Almelo, dan in een AZC in Leens bij Groningen, in Eindhoven, in Hellevoetsluis, in Harlingen, in Leeuwarden en uiteindelijk in een huis in Gorredijk. Voor Esmer was het een vreselijke tijd, ze was helemaal gestresst, want je wist nooit of en wanneer je weer een negatief advies kreeg en naar het volgende AZC moest. “Ik moest op het laatst telkens vreselijk huilen”, vertelt Esmer. “En de opvang in die tent was helemaal verschrikkelijk. Je moest ’s morgens om zes uur opstaan, met je bordje bij de keuken langs om eten, en ’s avonds om 8 uur naar bed. Overal lawaai, geen privacy, vreselijk…” Tot hun grote geluk kregen ze in 2002 een status en een verblijfsvergunning, en konden ze in Mantgum een huis krijgen. Ze mochten zelfs kiezen: een huis tegenover de school of het hoekhuis aan de Swannedrift. Het werd het hoekhuis aan de Swannedrift: meer ruimte en heerlijk rustig! Het huis moest wel eerst goed schoongemaakt worden, de vorige bewoner keek niet zo nauw! Maar ze hebben samen met de kinderen alles opgeknapt en behangen, en ze voelen zich hier nu helemaal thuis. Wel een heel verschil met hun thuisland, waar meer dan de helft van het land uit steile bergen bestaat, terwijl ze hier aan de Swannedrift zo’n beetje op gelijke hoogte als de zeespiegel zitten! Voor Esmer brak eindelijk een gelukkige tijd aan: ze hoefde zich niet meer zorgen te maken dat ze wéér ergens anders heen moesten verkassen. Ze vond het heerlijk om voor haar gezin te zorgen: voor de kinderen zorgen, eten koken, wassen, schoonmaken. Bovendien veel comfortabeler dan destijds in Nagorno-Karabach. Daar moesten alle kleren nog met de hand gewassen worden. “Hier stop je alles zó in de machine”, lacht Esmer. Ze kookt voornamelijk Armeens (ze zette mij ook een verrukkelijk stuk gebak voor – gemaakt met honing), maar ze probeert ook groenten die voor haar nieuw waren. Prei had ze tot voor kort nooit gebruikt in haar recepten, maar dat bleek ook lekker te zijn! Abrikozen, druiven, tomaten, aubergines, komkommer, mais, het is maar een kleine greep uit alles wat in Armenië werd gekweekt. In de Armeense keuken worden van ouds veel kruiden gebruikt. Reden voor Wanja om naast groenten ook veel kruiden te kweken in zijn tuin langs de spoorlijn. Voordeel van zelf verbouwen is bovendien dat alles biologisch is, vindt hij. In het verleden was alles in Armenië heel kleinschalig: iedereen was zoveel 10 Mandeguod
13 Online Touch Home