ta eigene. Wêr ’t dy dingen bedarre binne wit ik net mear. It wie earst in frjemd soartich boartersguod. It wie winter de grûn wie hurd. As earsten kamen wy by de fleanmesine. Stikken en kapot. Parasjutes leine yn it lân, dy wienen gau fuort. It wie dùdlik rôversguod. Letter die bliken dat froulju der kleanguod fan makken. Wêr’t wy nuver fan opseagen wie dat de greppels fol mei benzine stienen. Ik haw nea witten dat der yn in fleanmesine safolle benzine siet. De greppels wienen hurd befêrzen, de benzine bleaun der yn stean. Rommert, feint by ús as Easterwierrumer, seach daliks, dit moatte de Sypersma’s witte. Mei in rot gong gie hy op ‘e fyts nei Easterwierrum, en in kertierke letter wienen de Sypersma’s der al mei it âlde frachtweintsje mei lege kontainers. Men hat doe in moai soadjes benzine op skeppe kinnen. As alle kontainers fol wienen, dat wit ik net. Ik wit dat de Dútsers wol yn ‘e gaten hienen, dat der by ús pleats in fleanmesine lei. Se kamen mei in bosk linten. Setten de boel der mei ôf en wy waarden nei hûs ta stjoerd. De gasauto’s moasten mei benzine opstarten wurde. De Sypersma’s koene mar wer raak starte. Pake syn Ford wie troch de Dútsers oppakt. Je soenen sa sizze dat de reiskes mei pake foarby wienen. Lykwols pake Tsjerk hie in oplossing. Op in dei yn de skoallefakânsje moarns betiid helle hy de swarte út it lân wei. Us mem hie de haaiwein (bommelwein) klear makke foar in deireiske. It ramt siet wer op ‘e wein om noflik sitte te kinnen. Pake wie in echte hynsteman, mar hie ek in soad foar syn pakesizzers oer. It waar like dy deis goed, dat al ridlik betiid waard de wein laden mei twa Hinken, twa Tsjerken, in Trynke en in Doet en in pear lytsere bern. De picknick krige ek in plakje yn ‘e wein. Beppe Tryntsje hie der foar soarge, dat men deis genôch drinken (ranja) en iten yn ‘e pûde hie. Efter de wein oan, skommele in lege amer mei in toutsje fêst bûn. Dan ek noch in doaske mei hynstekoekjes net te ferjitten. Pake en ús mem foar op de wein mei elts in kessentsje ûnder de poepert en doe wie it “fuort swarte!” It hynder wist wat him te wachtsjen stie en sette goed út ein. De Slotsdyk (in asfaltdyk) dus gjin kabaal. Mar oh wee, doe troch de buorren fan Raerd. Sjen en hearen fergyng jo op ‘e strjitstiennen. Eltse Raerder dy’t doe noch ûnder de tekkens lei, is mei skrik wekker wurden. De Hegedyk ek moai asfalt, mar doe de strjitwei nei Jirnsum en Akkrum ta. Mandeguod 11
35 Online Touch Home