It hynder wie sa snoad dat er sa no en dan stapfoets rûn. Lekker kalm sjoch. Pake gunde it hynder ek wol wat. Doe by Haskerdiken wie it ynienen “ho!” De swarte bleau stean en dan de wein fansels ek. Gjin gerattel fan tsjillen mear. Pake seit: “kofjetiid!” Wy steane op in soarte fan parkearterrein. It hynder wurdt útjekke fan de wein. It gers is al droech wurden en wy kinne noflik op ‘e grûn sitte. Beppe Gep pakt de pûde út en jout eltsenien koeke en wat drinken. Pake jout de oarder “Gep do moast de amer pakke en wetter út de sleat helje”. It is in skeane djippe wâl om wetter te krijen. Mar it slagget. It hynder drinkt hast twa amers fol op, kriget in pear koekjes en begjint dan te gers fretten. Dan fertelt pake wer’t wy hinne geane. Dat wurdt de moaie boarterstún yn Oranjewâld. Wy hawwe dêr wolris faker west, mar it is altyd wer moai. Ek fertelt pake dat wy no op ‘e helte fan ús reiske binne. De swarte wurdt wer ynslein en dan rattelje wy wer fierder. Der binne mar inkelde auto’s op ‘e dyk en de swarte hat der kenlik ek sin oan om by de boarterstún te kommen. Hy feecht mar oan. Goed tolve oere binne wy te plak en kin it feest begjinne. Pake nimt ús ek noch mei nei de belvedêre en de grotten ta. In prachtich útsicht oer de bosken en grotten binne tsjuster. Werom by de boarterstún ferstoppet pake him yn it doalhof. Mei in protte wille fine wy pake wer yn de rare spegelkeamer. As jo dêr foar stienen waarden je sa dik as in tonne as sa meager as in latte. Dus wy laken ús slop. Doe noch efkes oer de kettingbrêge, ek och sa moai en dan is it wer tiid om op wei nei hûs ta gean. Om in oere as sân wienen wy wer thús. De wite pûde wie ek leech en de swarte waard wer loslitten yn it lân. Wy hawwe wer in pracht dei hân. Pake gyng wolris faker mei de wein en hynder op reis mei in rigeltsje pakesizzers. Hy die ek gauris de rûte, Wergea, Warten, Garyp, Burgum, Quatrebras, Swarteweisein. Yn Swarteweisein wie doe ek in moaie boarterstún. Ik begryp einliks noch net hoe ‘t pake mei syn hynder altyd wer jûns op tiid thús wie. Dy man koe ek wol wat! Troch de oarloch waard alles krapper en dreger. Kantoaren mei itensbonnen waarden leech stellen, der kamen stakingen en oerfallen. Sels de boeren hienen in molkestaking, mar dat wie net in grut súkses. Ingelske fleanmesinen lieten Nederlânske en Engelske krantsjes op it lân falle mei it lêste oarlochsnijs. It 12 Mandeguod
36 Online Touch Home