eigen taaltsje dêr’t men efkes oan wenne moast. Efternei haw ik in soad profyt hân fan de talen Ingelsk, Frânsk en Dútsk. Fansels nei sechtich jier ferjit men wolris wat fan dy talen mar de basis hâldt men wol fêst. As men hjoeddedei heart hoe’t men mei de talen omgiet yn it heger ûnderwiis… Fan alle fakken hienen wy in skriftlik en mûnling eksamen en sûnder wurdboeken en kompjûters op ‘e bank. Wis wier, wy binne santich jier fierder en de feroaringen binne grut. Men hat it goed mar jou my de âlde tiid mar wer mei al syn tekoartkommingen. Fan skoalle ôf achttjin jier, wat moast der mei Tsjerk barre. Broer Hink wie in echte feeboer mar fan Tsjerk waarden ús heit en mem net folle wizer fan. It ûnderwiis liek my ek altyd wol wat ta. Ik wist wol dat ús âlden der no net sa entûsjast oer wienen mar joegen my de kâns om talittingseksamen te dwaan. Sa haw ik in dei yn Ljouwert op ‘e kweekskoalle west. It eksamen dêr slagge mar myn sjongkapasiteiten wienen ûnder de maat. Mar dat wie fierders gjin probleem. Us heit en mem seinen nochris tsjin my, dat in skoalmaster in luzich bestean hie en dat in boer nochal ris in kwartsje tusken de sinten fine koe. Ik mocht it sels witte mar faaks wie it ek wol wat om earst nei de lânbou-winterskoalle yn Snits te gean, dan koe ik oer twa jier dochs noch nei de kweek ta gean. It like my net sa gek ta. Oer twa jier koenen wy dan wol wer ris sjen. Sa sein sa dien. Ik koe wol wer meihelpe op ‘e pleats. Us heit en mem wienen earst wer bliid dat it skoalmastergedoch wer oan de kant wie. Tsjerk wie sels ek wol bliid. Ik koe noch twa jier my betinke. En yn twa jier kin der hiel wat barre. Om achttjin jier hinne is men noch wolris wat ritich. Fan dy wifsinnigens haw ik tinkt my in goed gebrûk makke. lânbou-winterskoalle yn Snits tenei mear Mandeguod 15
51 Online Touch Home