,,hoe lang ha ik nog rinnen om yn Ljouwert to wêzen.” ,,Nou, dat kin ik jou net sizze,” sei Pake. Die man grommele nog wat oer dat antwurd om, mar sette toch ôf en hy in 25 meter roun, doe rôp Pake, as sa rinst as ´t nou rinst bist mei 2 ûren yn Ljouwert. ,,Nou kwerom koest dat direkt net sizze, frege de man?” Dat seil ik dy gau sizze, ik moast earst sjen, hoe hurst as stou rounst. Pake syn Mem wie om healve ienen noch oan it strjitte skrobjen en om 1 ûre der op wie se al dea en wie Pake in wees. En mei 9 jier kaam hy al by in boer. Stadich oan wie er boerefeint wurden en it wie iterstyd en hy giet op syn plak by de iterstafel sitten en der lizze wol 6 greate skylfiskoppen yn syn board. ,,Wat mat dit hjir,” freget hy oan de frou. ,,Die binne foar dy Jan, it is it djûrste en bêste fan de fisk,” sei sy. ,,Nou,” seit Jan, ik krij hjir oars it bêste ek net, dat Jou hâlde dy koppen mar en Jou se de houn mar to fretten. Yn de ,,Hepkema” krante hat eartyds wol ris in stikje oer ,,mâlle Jan,” stien. Mar in oare eigenskip fan him wie, skriuwe koe er hiel moai. Doe Heit en Mem oan de spoardyk wennen, krigen se inkeld in brief fan Pake. En dan sei die Postbode, hienne alle brieven mar sa’n dudlikadres. It wie it grutste kontrast mei myn oare Pake, die koe net lêze en skriuwe. Soms moest dy syn handtekening sette, hy die it meestentyds mei in krúske, mar as it wêze moest dan koe er syn namme yn drukletters tekenje. Dan hie er de pinne yn ´e foest beet. Nou sit ek al wakker oer de âlde Pakes om te eameljen en wy sitte nog altyd yn Draaisterhúzen. Mantgum 2014 fertelsels troch Jan Bijlsma 13
14 Online Touch Home