Een wudze lizze mei de heavork je wierne jims fryhiet kwyt. It wie ek net allinne ûngetydzje, Pake hie ek nog tûn. Bearntsje en jette sette en sykje ierpels sette en siekje, ik wurd er nou nog mislik fan as ik er dan oan werom tink. En altyd die âlderwetse segjes oan heare, dat wort aanst ek wol iten op de panne ha, mar je sloegen toch leaver by de iene om as by de oare. En ik ha ek nooit sjoen, dat er ierdbeijen en woartels forboude, ik ha er te minste gjin idee mear oer, dat ik ooit in simmerwoartel of in ierdbei fan him krigen ha. Nou dan gong ik gâns leaver mei ús Heit nei dy syn boer v/d Hem en as it koe dat se tjimje moasten. Mar der moast earst in wudze lizze, foardat se tjimje koene. En de wudze untstie, troch de sweën hea yn it lang fan de eker by elkoar te swieljen. It sei mei de harke of mei de swielmesine. En der roun dan in hynder foar. De tjimme bestiet út in peal, sa great as in bynpeal, of pûntsje neame de opplakken ek wol, dizze lêsten brûke se by it fêst sjorren fan in weide hea. Oan de einen fan de tjimme sitte 2 lange einen tou en yn de midden fan de peal roen nog in ein tou ûnder de peal troch en dat hâlde de tjimmer yn´e han en dat waard broekt in kopke oan de reak te krijjen. Letter waard de reak nog ,,op makke” dat betsjut om in mooije reak yn it lân te krijjen, want hy bleaun soms wol in wike stean, hy mocht net yn reine kinne, hy moast ôfwetterje. En dan er 2 man mei in heawein de iene man gong op de wein, dat wie de De sweën hea yn it lang fan de eker by elkoar te swieljen weidloeger en de oare man moest it hea op de wein foarkje. Oan de foarkant fan de wein siet de foarline en oan de achterkant de achterline mei in katrol en yn mei brûken fan bienpeal waard it hea fêst sjord. En dan ging it op nei de skoarre, ik ha feak genoch sjoen, dat jouns tsjin njuggenen trijje weiden hea oan elk oar fêst en lutsen troch 2 hynders de sintelreed delkamen fan it Nijlân. En as de weiden hea yn de skuorre stiene en de hynders yn it lân, kaam de boer nog even lâns mei in opkikkerke. In borrel, skonken yn in beker, in romer sonder poat, die gong fan man tot man. Dat wie net 1 boer, die fan it Nijlân kaam, dat koene ek wol in 4 tal wêze en dan mei it folklorisch wêze, as men er each foar hie, wie de ûngetyd toch in machtiger gebeuren as nauw yn dizze tyd. En binne gjin boerefeinten – fammen en –arbeiders en gjin koumelkers mear. Gjin greideblommen, gjin reaken en opers, mar de wudzen binne bleaun. Mar de bermen steane maaityd yn folle glorie fluitekrûd, hynsteblommen, skiepe-, barge – en koueblomkes by de roes. 24 fertelsels troch Jan Bijlsma Mantgum 2014
25 Online Touch Home