Wy geane fan de kij nei de geit Twa Redûster jonges hierne ferkearing, de iene Jan Bergstra hie forkearing mei myn suster Rinske en die oare jonge Hans Witteveen en nog in neef fan my, hie al jierren ien forkearing mei Metsje Visser fan Easterwjerrum. It wie moai Sneintejoun waar, dat Hans en Metsje setten de stap der yn en sprutsen of: seille wy even yn Mantgum. De mannen koene beide wol in aardig forhaal fetelle, dat oan it praat lei it net. En Hans koe ek nuvere yn fallen ha. Se binne ongefear healwei, komme de lâns in dûbeld arbeidershûs, sit der in hekke of ek wol ik wol geit neamd oan in tsjoar fest yn de berm. En dat beest sjocht Hans sa meewarig oan, dat die krijt begrutsjen. Hy skoart it spit ta de groun út en nimt geit en tsjoar mei nei richting Mantgum. En Met mar tige protesteare en het is puur stellen en wat mear Metsje protteld, wat mear wille as Hans hat. Njunken lytsen komme se by Jan en Rinske en der forteld wer in hiel oar forhaal. Nou makke er der de ljue, dat er dat geitsje ûnderweis foar in pryske keapje koe en dat er der Freed mei nei de merk woe yn Ljouwert en dan woe er Jan mei ha. Tyden ha se noch oer de geit mar op de hwerom reis hat Hans wer moai op syn âld plakje yn de berm fêst setten. Douwe Duvel út Jirnsum Sneintemoarn, mem sit by de theetafel te wachtsjen op ús Heit. Hwer de âlde sniebal in bynamme fan ús Heit, wer úthinget wit ik en it kin my ek neat skele, mar dat lêste miende se net, ynwendich wie se dea nijsskjirrich mei wat forhaal as er aanstons wer thús komme scoe. Se hie yn´e tyd al in kopke thee opdronken en dan ynienen, der komt Heit de keamer ynsetten en hy sit nog net iens of hy begjint al. Mei dat er al in hiel petear hant hie en wol mei Douwe Duvel út Jirnsum. Doe Heit fan ´e moarn de molkbussen siet Douwe al op de lege bussen op him te wachtsjen. Die wiet wol ongefear op wat tyd Heit de bussen by de dyk bracht en hy moast foar de tyd komme oars wie Heit al thús. En ik tink as er by ús net yn´e hûs woe en hy koe ús ek net fine. Douwe wie gek mei ús Heit, ik tink om de dea gewoane reden Heit behandelde him as mins, ûndanks dat er wat nuver by roun. Hy wie op reis nei Frjentsjer, der hie er in Omkesizzer wêzen. En dat gong rinnende. Troch de doarpen roun er op klompen en bûten it doarp kommen, gong it op bleate foatten troch de bermen. Ik tink dat it hinne en hwerom wol 50 km wie, dat hij bleaun ek grif net langer as in pear uurkes by syn femylje. 48 fertelsels troch Jan Bijlsma Mantgum 2014
49 Online Touch Home