opkommelingen. Dat wie kribben yn de sealen klear setten, striesekken mei strie fulle en die yn de kribben dwaan en in soart ûnderweis nei de kantine. As de kommandant de iene ploeg út de kantine helle, wie de oare ploeg wer ûnderweis der hinne. It kaam hjir op del mei ús lean fan ien goune yn´e wike wierne wy nog djûrder as gewoan burgelyk personiel. It ferfoer fan de striesekken die klear wierne gong mei in karre. Twa man achter de karre te triuwen en ien soldaat lei boppe op de striesekken, om se wat by elkoar te hâlden en mei iens de triuwers fan de karre, die neat seagen, fanwege de heech opladen karre. En syn komande’s gongen stiltsjes troch: rjucht út, nei links mear nei links bliksum, net mear it bietsje rjuchs en doe yn ienen wie it Boem. It hansel fleach ús út de hannen en de soldaat ,,Uulke” fleach mei in boog yn syn striesekken troch de loft en die krekt as er heal dea wie. Mar dat wie goed larie. Wy wierne by in reinwettersbak op flein, die der oan de kant fan it paad stiene. Yn´e simmer fan ´39 kaam it bericht Voor- Mobilisatie en in soldaat die ôfswaait krijt in sakboekje mei, wêr syn mobilisatie oan meldingsplak ien stiet. Ik koe net rjucht wys wurde, as ik nou op komme moest Ja of Ne. En wy hierne op it lêst de burgeheester yn it doarp wenjen, Wietse Hoekstra, dat ik mei myn sakboekje nei Wietse en die sei, der hearst stou net by. Dat ik hie die deis moai by de streek lâns west te molksúteljen en ik wie nog mar kwalyk thús en der wier Wietse hwer. ,,Wol opkomme”en my melde yn´e Beurs yn Ljouwert en der wierne al mear maten fan mij. Ik wit nog dat Harm Wytsma nog by my west hat te dag sizzen. Wie wit, hwan near as wy elkoar wer sjogge, die wie net sa optimistisch en achterôf is it ek wol útkommen. Hy hat sa lang as de oorlog djûrre hat yn Ingelân sitten, mar geloklig wol gezond wer thús kommen. Mantgum 2014 fertelsels troch Jan Bijlsma 57
58 Online Touch Home