7 Harry van der Voet: een trotse eerste voorzitter blikt terug Noem hem een verbinder, een rol die zeker in de begintijd van NOAB goed van pas kwam. We hebben het over Harry van der Voet, de eerste voorzitter van NOAB. Een functie die hij bijna zeven jaar met veel elan vervulde. Zijn grootste verdienste noemt hij het bij elkaar krijgen én houden van drie organisaties met een verschillend DNA. Door: Henk Poker “We hebben vanaf het begin gestreefd naar een saamhorigheidsgevoel, dat kostte tijd, maar daar zijn we wel in geslaagd,” aldus Van der Voet. “Met als hoogtepunt destijds de viering van het vijfjarig bestaan op Paleis Het Loo. En zo zijn er vele mooie momenten geweest.” Harry van der Voet was bijna zeven jaar voorzitter van NOAB. Een hectische, drukke tijd, waar hij met veel plezier op terugkijkt. Het kostte ongeveer twee jaar om NOAB, voortgekomen uit de NVGA, NIVAK en NVAK, op te richten, wat destijds tijdens een slotvergadering in De Meern werd geconcretiseerd. ‘Er moest geld verdiend worden, zodat we vet op de ribben kregen’ “Het moeilijkste in die beginperiode was dat de bestuursleden die uit de verschillende organisaties afkomstig waren hun eigen ideeën en identiteit moesten loslaten. Vanaf het begin was het van belang om NOAB goed te positioneren, dat het erkenning kreeg bij allerlei instanties en de wereld om ons heen.” Meerwaarde Ook intern moest er veel gebeuren, de kantoren moesten de meerwaarde van NOAB gaan ondervinden. De educatie werd opgepakt, net zoals de NOAB Adviesgroep en ook met de Nieuwsbrief en het magazine Activa ging de jonge vereniging NOAB zich onderscheiden. “En er moest geld verdiend worden, zodat we vet op de ribben kregen,” merkt Van der Voet op. Dit gebeurde onder andere via de educatie, wat er vervolgens toe leidde dat NOAB vennootschapsbelasting moest gaan betalen. In eerste instantie was dat een tegenvaller, “maar,” benadrukt Van der Voet, “het zorgde ook voor een enorme bevrijding. Het gaf ons als vereniging de vrijheid om te ondernemen, waardoor we een gezonde vereniging konden opbouwen.” Daarnaast legde NOAB haar leden strenge normen op, waarmee men zich nadrukkelijk wilde onderscheiden. Harry: “Dit kostte ook wel leden, want niet iedereen wilde daarin mee. Maar, het zorgde er ook voor dat NOAB écht in de markt werd gezet, het elan groeide en na een paar jaar zag je het ledental groeien. We stelden iets voor, we waren een kwaliteitsorganisatie geworden.” Sfeer En niet onbelangrijk, in het bestuur ontstond een sfeer om er met elkaar de schouders onder te zetten. “De vergaderingen waren vaak hectisch, maar na verloop van tijd zag je dat veranderen. Wat daar ook aan bijdroeg was dat we korter gingen vergaderen en na afloop steevast met elkaar gingen eten. Dan leer je elkaar echt kennen en dat kwam de sfeer ten goede.” Die goede sfeer werd meegenomen naar Paleis Het Loo waar een schitterend feest naar aanleiding van het vijfjarig bestaan werd gehouden. “Het kostte wat, maar ik heb daar geen seconde spijt van gehad. Het betekende een extra impuls naar de toekomst toe.” Op 1 december 2000 nam Harry van der Voet afscheid als voorzitter, met een lintje, hij werd namelijk Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. “Ik was klaar, mijn tijdperk was voorbij. Als ik zie waar NOAB nu staat, dan kan ik alleen maar trots zijn en ben ik blij dat ik daar deel van uit heb gemaakt.” ■ Activa | Nummer 3 - 2019
8 Online Touch Home