“DE MEESTE ONDERNEMERS WETEN DONDERSGOED WAT DE PROBLEMEN ZIJN IN DE EIGEN SECTOR. HET WORDT NIET GESLIKT DAT JE WEGKIJKT” De CSRD-richtlijn stelt grote ondernemingen verplicht om vanaf boekjaar 2023 te rapporteren over hun duurzaamheidsprestaties. De verplichting geldt in eerste instantie voor grote bedrijven, maar, zo waarschuwt Marcus Looijenga, director en expert duurzaamheidsverslaggeving en -controle bij PwC en docent op dat vlak aan de RuG: “Het is niet de vraag óf non-financial reporting verplicht wordt voor het mkb, maar wanneer. Financiële informatie alleen is niet meer voldoende. Stakeholders verwachten een bredere rol van bedrijven, met oog voor de maatschappelijke impact. De crux van non-financial reporting is dat je strategie en duurzaamheidsdoelen moet kunnen vertalen naar relevante, consistente en vergelijkbare informatie.” NIET GELOOFWAARDIG Jos Reinhoudt van MVO Nederland is het hiermee eens. “Je móet sturen. Dat kun je alleen op basis van feiten. Door te meten. Het is logisch dat je verantwoording aflegt in je jaarverslag over je duurzame en sociale doelen, zodat klanten, leveranciers en omwonenden daar iets van kunnen vinden.” Als voorbeeld noemt hij een chemiebedrijf. “Ga je in een jaarverslag niet in op grondstoffen en fossiele brandstoffen, dan heb je je ogen niet goed open gehad. Hetzelfde geldt voor een modebedrijf. Schrijf je niet over arbeidsomstandigheden in jouw keten, dan ben je niet geloofwaardig.” Hij waarschuwt: “Je kunt wegduiken voor jezelf, maar wie houd je voor de gek? De meeste ondernemers weten dondersgoed wat de problemen zijn in de eigen sector. Het wordt niet geslikt dat je wegkijkt.” Hij wijst op Lilianne Ploumen die als minister van Ontwikkelingssamenwerking de eigenaren van CoolCat en Prénatal aansprak op de misstanden in hun keten. “De eerste reactie was: bemoei je er niet mee! Maar door alle publiciteit werden ze gedwongen om het Bangladesh-akkoord voor veilige arbeidsomstandigheden gewoon te ondertekenen.” RELEVANT EN CONSISTENT Het zijn niet alleen de investeerders die het hebben over duurzame investeringen. Het gaat ook om werknemers die behoefte hebben aan meer zingeving en klanten die gericht zijn op eerlijke en duurzame producten, stelt Looijenga. Daar hoort verslaglegging bij. “Als je rapporteert over niet-financiële informatie, zoals duurzaamheid, kun je als bedrijf beter uitleggen hoe je die waarde creëert.” Het helpt de onderneming vooruit, benadrukt hij. “Als je over duurzaamheid rapporteert, moet je het ook in de strategie en het beleid verankeren.” De klimaatdoelen en verantwoordelijkheid voor de eigen keten voegen daar een nieuwe dimensie aan toe: de impact op het beleid. “Denk aan de vraag of het bedrijf gevoelig is voor mogelijke CO2-heffing.” Onderwerpen als biodiversiteit, grondstoffen en klimaat zijn op termijn bedrijfseconomisch een risico, als je je beleid er niet op aanpast. De accountancy 6 &GO magazine
7 Online Touch Home