“LAAT JE NIET GEK MAKEN DOOR BETWETERS DIE ROEPEN: ZO MOET JE HET DOEN” De Vlam was in 1989 net afgestudeerd als jurist, toen hij op een advertentie stuitte: een beginnende vereniging zocht een medewerker. De 75 leden van het Nederlandse Verbond van Administratiekantoren (NVAK) hadden samen een jaarsalaris bij elkaar gelegd om de organisatie vlot te trekken. De Vlam reageerde en mocht aan de slag als eerste medewerker, met de uitdaging om in het eerste jaar zelf zijn tweede jaarsalaris te garanderen. Rond die tijd maakte hij kennis met de pc. De Vlam was meteen verliefd. “Ik vond de nieuwe mogelijkheden fascinerend. En ik wist meteen: als ik hier iets van wil maken, dan moet ik me dit eigen maken.” En dat deed hij. Om het zichzelf zo gemakkelijk mogelijk te maken, dook De Vlam in thema’s als databases, structuren en programmeren. “Zo kon ik zelfstandig redelijk wat automatiseren en veel werk verzetten. Op die manier kwam ik de eerste jaren door.” ORDE IN DE BRANCHE Vijf jaar later trad hij aan als directeur van NOAB, ontstaan uit een fusie met twee andere verenigingen in de branche. “Van de 10.000 mensen die werkzaam zijn als administratie- of belastingdeskundige, is de helft weinig serieus te nemen,” stelde De Vlam bij de oprichting van NOAB. De nieuwe beroepsvereniging moest orde brengen in een sterk verdeelde administratieve branche. Na een lastige start, met drie bloedgroepen met elk hun eigen kijk op de organisatie, kwam er rond het eerste vijfjarige lustrum schot in de zaak. “Toen zijn we het keurmerk serieus gaan neerzetten, met een strengere toelating en betere controle, alles wat erbij komt kijken.” Rond de eeuwwisseling stond er een stevig fundament. Er volgden rustige jaren waarin de organisatie en het ledental gestaag verder groeiden. IDEALISME Voor De Vlam kwam er een omslag rond 2014, toen de Belastingdienst horizontaal toezicht introduceerde. “Tot dat moment stonden bij de kantoren de belangen van de klant altijd voorop,” vertelt De Vlam. “Maar door horizontaal toezicht kwam er ineens een ander belang om de hoek kijken: het maatschappelijk belang.” De Vlam zag kansen, zeker toen ook de Wwft werd ingevoerd en kantoren steeds meer een poortwachtersrol toebedeeld kregen. “In feite zag ik daar de toekomst van onze kantoren,” erkent hij. “Ik dacht: onze kantoren worden het geweten van ondernemend Nederland.” Maar die gedachte sloeg niet aan,” beseft De Vlam inmiddels. “Als je mij nu vraagt: kijk je met tevredenheid terug op ruim dertig jaar NOAB? Dan zeg ik: ja, er staat een sterke en financieel gezonde organisatie die de toekomst aankan, maar ik had graag gezien dat NOAB-kantoren sterker hun maatschappelijke rol hadden opgepakt waarmee ze een voorbeeld zouden hebben gesteld aan andere dienstverleners. En dat gaat hem niet worden.” ‘Idealist Ed’ voelde zich een roepende in de woestijn. “Als iets niet gedragen wordt, dan moet je het ook loslaten.” Misschien komt het wel, denkt De Vlam. “Weet je wat het is? Deze markt hobbelt van nature altijd een beetje achter de ontwikkelingen aan. Kantoorhouders kijken graag de kat uit de boom. Dat is gewoon zo. Maar dat maakt het wél lastig om iets nieuws te initiëren. Voordat je de achterban over de streep hebt getrokken, zijn andere partijen er al mee aan de haal gegaan.” NOAB.NL 9 BEDANKT ED DE VLAM
10 Online Touch Home