‘Bij een kleine machtsafstand is er weinig verschil tussen mensen met verschillende rollen en functies’ Wie meer te weten wil komen over culturele verschillen zal al snel de culturele dimensies van Geert Hofstede tegenkomen. Hofstede introduceerde deze dimensies om culturele verschillen inzichtelijk te maken. In totaal beschrijft Hofstede zes culturele dimensies. Zo is er de dimensie machtsafstand (laag versus hoog), het kunnen omgaan met onzekerheid (laag versus hoog), masculiniteit versus femininiteit, individualisme versus collectivisme, korte termijn versus lange termijn oriëntatie en behoeftebevrediging versus beperking. Gelijkwaardigheid en onzekerheid Bij een kleine machtsafstand is er bijvoorbeeld weinig verschil tussen mensen met verschillende rollen en functies, terwijl er bij een grote machtafstand juist sprake is van een sterke hiërarchie. De machtsafstand in landen als Canada en de Verenigde Staten, maar ook Nederland, is klein, terwijl de machtsafstand in bijvoorbeeld Latijns Amerikaanse landen, maar ook Aziatische landen, veel groter is. De dimensie individualisme versus collectivisme betreft de mate waarin iemand zich identificeert als een individu of als groep. Nederland heeft een cultuur die vooral gericht is op het individu, terwijl men zich bijvoorbeeld in Azië veel meer ziet als onderdeel van een groep. De dimensie masculiniteit versus femininiteit heeft te maken met in hoeverre men gericht is op competitie, materialisme en economische groei. In een meer feminiene cultuur staat juist kwaliteit van leven en het zorgen voor elkaar centraal. Nederland scoort laag op masculiniteit, er is hier dus sprake van een meer feminiene cultuur, terwijl Japan bijvoorbeeld veel hoger scoort op masculiniteit. Het omgaan met onzekerheid gaat over de mate waarin men zich bedreigd voelt door onzekere en onbekende situaties. Is men op zoek naar houvast en controle? Of kan men goed omgaan met onbekende situaties? In een land als bijvoorbeeld Japan maar ook in Duitstalige landen neigt men bijvoorbeeld naar het vermijden van onzekerheid. In Engelstalige landen, maar ook in bijvoorbeeld China neigt men daar veel minder naar. In culturen die vooral georiënteerd zijn op de korte termijn is het belangrijk snelle resultaten te behalen. Bij een lange termijn oriëntatie is men meer gericht op de toekomst en wordt succes gezien als iets dat op de lange termijn kan worden behaald. In Oost-Aziatische landen is er over het algemeen sprake van een lange termijn oriëntatie, terwijl in bijvoorbeeld de Verenigde Staten de oriëntatie veelal gericht is op de korte termijn. De laatste dimensie betreft de mate waarin men geluk en welzijn nastreeft, en men het idee heeft het lot in eigen handen te hebben. De neiging naar het bevredigen van behoeften zien we terug in zowel Noord- als Zuid-Amerikaanse landen en West Europese landen. Een meer beperkende samenleving, waarin de bevrediging van behoeften juist wordt ingeperkt door sociale normen, zien we terug in bijvoorbeeld OostEuropa en Azië. Beter begrip Aan de hand van deze dimensies zou je culturen of groepen mensen in kunnen delen. Daar schuilt echter ook een gevaar is, en de voornaamste kritiek op de culturele dimensies van Hofstede is dan ook dat de indeling in dimensies zou kunnen leiden tot overgeneralisaties en stereotypering. Verschillen binnen culturen zijn vaak groter dan verschillen tussen culturen, dus het toepassen van de dimensies op een enkele persoon brengt de nodige risico’s met zich 17
18 Online Touch Home