‘Inclusie en diversiteit gaan ondanks alle aandacht daarvoor niet vanzelf’ Wat zouden we over jullie loopbaan moeten weten als het gaat om interculturele coaching? Elizabeth: “Ik heb de eerste helft van mijn leven in Kenia gewoond en gestudeerd; op mijn drieëntwintigste ben ik naar Nederland verhuisd. Sinds 2014 werk ik als zelfstandige. Ik train en coach een brede doelgroep, waaronder mensen met een internationale achtergrond. Voor hen hebben de vragen als ‘wie ben ik híer?’ en ‘hoe vind ik híer aansluiting?’ grote invloed op de kwaliteit van leven. Naast de gangbare loopbaan-, stress- en life coaching-vragen komen zij bij mij met onderliggende vraagstukken over erbij horen, identiteit, omgaan met veranderingen, relaties en een gebrek aan controle. Ik help hen om zichzelf en hun talenten binnen hun nieuwe context met nieuwe ogen te leren zien, een strategie te bepalen en weer met hun talenten en passies bezig te gaan. Mijn coachees met een internationale achtergrond geven aan zich door mijn achtergrond extra goed gehoord en begrepen te voelen.” Rixt: “Ik ben sinds 2003 actief als coach. Ik ben verhuisd naar Amerika en besloot daar voor mijzelf te beginnen. En waar ik dacht dat ik als non-native in het nadeel zou zijn, bleek dat juist een voordeel. Ik kon een mooie rol vervullen in de verbinding tussen Amerikaanse leidinggevenden en hun internationale teams. Later ben ik naar Hongkong verhuisd en heb mij daar gericht stilte en bezocht ik Boeddhistische centra. Stilte vergroot het zelfbewustzijn. Terug in Nederland richt ik me op internationale organisaties, coachen van leidinggevenden en hun internationale teams en culturele transformaties. Mijn drijfveren voor deze vaksectie zijn vooral persoonlijk. Ik kom uit een interculturele familie en ben nu ook weer onderdeel van een gezin met verschillende culturen. Ik sta voor gelijkwaardigheid in de wereld. Coaching is een internationale maatschappelijke beweging en tegelijk een ambacht. Als coaches hebben we een rol te vervullen in het begeleiden van die gelijkwaardigheid tussen culturen en mensen.” Waarom moet de vaksectie interculturele coaching er zeker komen? Elizabeth: “Ik mis het. Interculturaliteit speelt bij veel coachvragen een rol. Het is belangrijk dat coaches zich hiervan bewust zijn. Daarnaast is het belangrijk dat coaches met een interculturele achtergrond zich kunnen herkennen bij NOBCO. Inclusie en diversiteit gaan ondanks alle aandacht daarvoor niet vanzelf. En met alle drukke agenda’s en zonder structuur zou het moeilijk blijken om als organisatie hier werk van te maken. Om er met elkaar vorm aan te geven is het belangrijk dat de vaksectie er komt.” Rixt: “Je hebt zonder het te beseffen heel vaak te maken met interculturele aspecten: een coachee krijgt een Belgische leidinggevende, er komt een fusie met een Duits bedrijf, er is een intercultureel huwelijk. Het is goed om kennis te hebben over het feit dat cultuur een factor kan zijn die meespeelt en je af te vragen hoe succesvol jouw interventies dan zijn. Ook zou je je af kunnen vragen: hoe intercultureel ben ik?” “Intercultureel zijn houdt in dat je je eigen culturele wortels kent en in staat bent om deze soms even los te laten. Hierdoor creëer je meer ruimte voor jou en je coachee om elkaar te ontmoeten. Het gaat om het wat langer nieuwsgierig blijven en je bewust zijn van de triggers die je voelt en die ook als signaal gebruiken en daar bewust wel of juist niet iets mee doen. Het blijkt dat je als coach vaak hard moet werken om niet iets te ‘vinden’, dat vraagt een grote mate van zelfregulatie van de coach. Intercultureel zijn zou een basiscompetentie moeten zijn, net als de andere competenties.” 5
6 Online Touch Home