“ Het schortte aan vakinhoudelijkheid, en daar kon de nieuwe opleiding in voorzien ” Veertig jaar geleden werd Judith in Alkmaar opgeleid, aan de inservice-opleiding in het toenmalige Sint Elisabeth Ziekenhuis. “Mijn groep was nummer 7903”, herinnert ze zich. Nog steeds komt ze soms mensen ‘in huis’ tegen die bij haar in de klas zaten. Tijdens haar opleiding fuseerde het Elisabeth met het Centraal Ziekenhuis, aan de andere kant van de Kennemerstraatweg. Daar kwam ze na haar diplomering te werken, op de afdeling verloskunde. Voor haar specialisatie obstetrie en gynaecologie, de zogeheten Aantekening O en G, moest ze naar Amsterdam, naar het OLVG. Ze vond het daar zo leuk dat ze er bleef. Wat haar daar zo aantrok? “De patiëntenpopulatie”, vertelt ze. “Zestig procent was allochtoon. Dat vond ik interessant, andere culturen. Ik leerde wat Turks, wat Arabisch. Een paar woordjes maar, hoor. Net genoeg om tegen de vrouwen te kunnen zeggen: Zuchten! Persen! Goed zo!” Ze werkte er vijftien jaar, tot het reizen en vooral de parkeerproblematiek in Amsterdam haar begon op te breken. Ze stuurde een open sollicitatie naar Alkmaar en kon leidinggevende worden op de afdeling verloskunde. Dat heeft ze tien jaar gedaan, 28 uur per week. Ze werd er na verloop van tijd ook voorzitter van de Verpleegkundige Advies Raad bij. “En toen werd ik vijftig en dacht ik: wat nu? Ik had altijd al lessen anatomie, pathologie en verpleegkunde gegeven naast mijn werk, onder andere aan de opleiding medisch secretaresse van Schoevers en aan de Amsterdamse school voor de gezondheidszorg. Ik had dus een onderwijsbevoegdheid. En toen de VIP-opleiding van start ging, was ik direct enthousiast. Ik merkte immers al jaren het verschil tussen leerlingen die, net als ik vroeger, in de praktijk waren opgeleid en degenen die van de grote ROC’s kwamen. DE OVERSTAP 17
18 Online Touch Home