SYBRAND VAN DER WERF OVER 'FAIRY QUEEN' Het regisseren van een barokopera is een lang gekoesterde wens van mij. Maar dan wel op een manier die recht doet aan de beleving die dat brok totaaltheater in zijn eigen tijd volgens mij moet hebben gehad. Een bonte avond vol muziek, state-of-the-art theatertechnieken en in het geval van Purcell een unieke mix van zingende en sprekende acteurs: de semi-opera. Vermaak en actualiteit gingen hand in hand: er werd soepel geschakeld tussen politieke verwijzingen, hoogdravende poëzie en kluchtige situaties. Gedurende de zo maar 4 uur durende voorstellingen werd er gedronken en geflirt: muziektheater met twee benen in de wereld van het publiek. De barok is een periode in de muziekgeschiedenis waar volop ruimte voor experiment was. Zo werden vers uitgevonden instrumenten door componisten gretig ingezet en stoeiden makers met nieuwe vormen, zoals bijvoorbeeld de relatief jonge opera. Toch lijkt deze houding van vrije expressie vergeten te zijn en associëren we barokmuziek tegenwoordig vooral met beschaafde vormelijkheid. Uiteraard was de kerk oppermachtig en diende daarvoor een ruim aanbod van muzikale verheerlijking te worden geschreven, maar daarnaast werd ook volop geLEEFd! Wat ook in de kunsten terug te vinden was. Als voorbeeld wil ik ‘La Batallia’ (de strijd) van de Boheemse componist Heinrich Ignaz Franz von Biber noemen. Op de vooravond van de slag drinken de doodsbange soldaten zich moed in en zetten het op een zingen, wat Biber inspireerde tot een kakofonie van dwars door elkaar gespeelde volksmelodieën. Op de samenklanken die dat opleverde, moesten we nog 300 jaar wachten. Dát is voor mij barok. Kolkend, extreem en emotioneel. Deze combinatie – midden in het publiek en radicaal experimenteel – wilde ik centraal zetten in onze eigen barokopera ‘Fairy Queen’. Een nieuwe bewerking die recht doet aan de ervaring en tegelijkertijd toont dat de oude vormen nog steeds springlevend zijn. Het blijft barok in al zijn extremiteit en verbindt tegelijkertijd met onze belevingswereld dankzij een inspirerende vorm. Net als een goede gin-tonic in perfecte verhouding. “ Een feest van de liefde in al zijn veelzijdigheid De karakters uit Shakespeare’s ‘Midsummer Night’s Dream’ passen bij de extremiteiten waar de barok zo van hield. Allemaal zitten ze gevangen in de magische snelkookpan die liefde heet. Geschreven voor het jubilerende koningspaar William & Mary doet Purcell daar nog een schepje bovenop. Het resultaat is een feest van de liefde in al zijn veelzijdigheid en dat feestje vier ik graag met zoveel mogelijk mensen. Ook omdat die veelzijdigheid niet door iedereen als iets feestelijks ervaren wordt, maar juist als een bedreiging. Omdat het voorbij de vermeende beschaafde vormelijkheid gaat. En daar raken we aan het derde ingrediënt van onze costum gin-tonic: actuele zeggingskracht. Vier ons feest mee: laat je verwonderen, vermaken maar ook bevragen door onze ‘Fairy Queen’. Proost! Sybrand van der Werf 9
10 Online Touch Home