SANDER DU FLOO “Maar ik heb een andere benadering op fotografie.” Mijn ervaring met het uitbreiden van contacten met galeries en fotofestivals begon met de serie‘ Red Landscape’, die op dat moment nog in ontwikkeling was. Zonder enige kennis of expertise begon ik na te denken over hoe ik mezelf kon promoten en hoe ik mogelijkheden voor tentoonstellingen kon creëren. Als fotograaf-kunstenaar focus ik me alleen op de esthetische kant van fotografie en kunst, niet op de conceptuele en documentaire kant ervan. Het was moeilijk omdat de fotografie-industrie een (was en nog steeds is) grote nadruk legt op documentaires en conceptuele fotografie. De industrie is omgeven door mythen dat kunst exclusief is, kunst brengt je naar een hoger niveau, kunstenaars zijn genieën, kunstenaars zijn niet geïnteresseerd in geld. Het begin Als negentienjarige autodidactische fotograaf begon ik zonder enige opleiding en kennis met de camera van mijn vader te fotograferen. Al snel wilde ik mijn kennis in fotografie verdiepen. Ik wilde leren en ideeën uitwisselen, mensen ontmoeten die gevoel hadden voor fotografie zoals ik, mensen met creativiteit. Omdat ik een compleet nieuwe weg wilde inslaan, ben ik als vrijwilliger bij een kunstinstelling gaan werken. Het waren die activiteiten die me hielpen de eerste stap voor mijn latere ontwikkeling te ontdekken. Ik kwam erachter dat mijn esthetische focus op fotografie niet op prijs werd gesteld, ik telkens de vraag wat ik wilde zeggen en wat de betekenis achter de foto’s waren. Ik raakte onzeker maar ik probeerde hun perspectief te begrijpen omdat zij degenen waren met een kunst academische achtergrond. Het conflict tussen mijn onzekerheid en de dingen die ik graag wilde fotografeerde, doet twijfel rijzen of ik überhaupt aan de kunstacademie zou gaan studeren, iets wat ik graag wilde. Uiteindelijk koos ik ervoor om te studeren aan de technische fotografieschool - Fotovakschool - omdat ik studenten van de Kunstacademie zag (met wie ik sprak) dat technologie weinig tot geen prioriteit heeft en dat de enige richting aan de Academie documentaire of conceptuele fotografie was. Het was voor mij duidelijk dat ik techniek wilde leren omdat techniek nodig is om je ambacht en je vak uit te oefenen. Hoewel ik aan de Fotovakschool studeerde, bleef ik meer leren over de kunstindustrie. Dit is omdat ik mijzelf als kunstfotograaf zag. Gelukkig begon ik mensen te ontmoeten met een goede achtergrond in de branche en met een open mentaliteit, die ik ook de zelfde benadering deelde in fotografie. Zij waren degenen die hun kennis met mij deelden. De serie Red Landscape. Na enkele jaren studeren en experimenteren begon mijn stijl vorm te krijgen. Dit resulteerde in de serie ‘Red Landscape’ waarin ik de nadruk legde op gebouwen en het stadslandschap. Mijn kunststijl vertegenwoordigt een focus op details waar nagemaakte gebouwen centraal staan met een surrealistische stijl van de werkelijkheid. Zonder een onderliggende gedachte, in tegenstelling tot documentaire en conceptuele fotografie. “Ik realiseerde me dat een kunstwerk zonder betekenis mooi kan zijn, net als een aangename wandeling in de natuur.” 14
15 Online Touch Home