Die avond ligt Sloompje samen met Nijn in het gras. Ze is moe, maar kan niet slapen. Ze denkt aan haar gebroken huis. Toen ze vandaag tikkertje deed, wiebelde haar huis flink. Ze durfde niet snel te kruipen. Stevig drukt ze Nijn tegen zich aan. “Ik ben bang, Nijn, bang dat mijn huis opnieuw uit elkaar valt, bang dat ik het kwijtraak. Wat moet ik zonder huis?”, zucht Sloompje. “Zonder huis ben ik helemaal naakt en mijn gevoelige huid is zo kwetsbaar. Dan prikken de uitstekende takken in mijn lijf en vallen de eikels hard op me neer. Dat doet pijn. Ik ben bang”, zegt Sloompje zacht.
10 Online Touch Home